Od niepamiętnych czasów.
Do dziś w gminie Przecław zachował się zwyczaj święcenia wianków na zakończenie dawnej oktawy Bożego Ciała. Po reformie liturgicznej w 1969 roku w liturgii Kościoła pozostawiono tylko dwie oktawy: Bożego Narodzenia, Wielkanocy. Oktawa Bożego Ciała w liturgii rzymskiej istniała do 1955 r. i została zniesiona przez papieża Piusa XII. Mimo to w Polsce jej obchodzenie zostało zachowane jako zwyczaj. Z prośbą do Stolicy Apostolskiej zwrócił się w tej sprawie Episkopat Polski. Oktawa Bożego Ciała w Polsce nie ma więc charakteru liturgicznego, a jedynie zwyczajowy. Słowo „oktawa” z łac. dies octava oznacza „dzień ósmy”. W Kościele oktawa oznacza przedłużenie obchodów uroczystości na cały tydzień. Osiem dni w swojej symbolice miało nawiązywać do pełni, wypełnienia.
W tym dniu święci się wianki, a następnie wiesza, tak ja kiedyś wieszano je nad drzwiami domostw, w sieni, w izbach nad świętymi obrazami, czasem w budynkach gospodarskich, aby chroniły od zła ( Zwyczaje, obrzędy i tradycje w Polsce, B. Ogrodowska).
Dziś raczej widać od jednego do kilku wianów, ale kiedyś w wielu domach wito zawsze 9 wianków, pamiętając, by każdy był z innego zioła: z macierzanki, rozchodnika, nawrotka, kopytniku, rosiczki, mięty, ruty, stokroci i barwinku. Używany był także lubczyk, kopelnik, targownik i dzwonki, w Krakowskiem bobownik i niezapominajki, w Wielkopolsce gałązki lipy i jabłecznik. Wiankiem z rozchodniku okadzają dom przed burzą, wierząc, że od tego rozchodzą się chmury gradowe i pioruny – (1908 rok, Zygmunt Gloger).
Rola ziół w życiu mieszkańców wsi znana jest od najdawniejszych czasów, a wykorzystywano je na wiele sposobów, np.: pomagały ludziom i zwierzętom, by powrócić do zdrowia poprzez zażywanie ich lub okadzanie nimi. Wieszano zioła nad łóżkiem, by odgonić dolegliwości, sypano pokruszone do łóżek, by ulżyć w cierpieniu konającym, a nawet wkładano do trumien, by zapewnić spokój umarłym.
Jednak idea przynoszenia i święcenia w kościele wianków bardzo mocno związana jest z wiarą. To wyraz wdzięczności Bogu za dary, które od Niego otrzymują ludzie m.in. za kwiaty i zioła. I jednocześnie jest to prośba, by swoją opieką otaczał pola, łąki, lasy, strzegł ich przed zniszczeniem.
Zieleń wonnych ziół, które mają leczniczą moc, jest także symbolem życia, tak jak źródłem życia wiecznego jest Chrystus. Uzewnętrznieniem, znakiem tej wiary jest wianek.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Przecław
