Budynek Zarządu Szkółek Podzameckich powstał na przełomie XVIII i XIX wieku. Potocznie nazywany jest Podkową. Był to klasycystyczny obiekt, pełniący funkcje administracyjne w folwarku w Podzamczu i stanowił centrum dóbr maciejowickich nabytych od rodziny Potockich przez hrabiego Stanisława Kostkę Zamoyskiego w końcu XVIII wieku.
Podzameckie dobra w wieku XIX i w początku wieku XX słynęły przede wszystkim z hodowli drzew i krzewów ozdobnych. Szczyt rozwoju szkółek podzameckich to czasy szkółek Feliksa Różyńskiego, który stał za stworzeniem i utrwaleniem metodą wegetatywną największej ilości gatunków charakterystycznych dla Podzamcza. W Podzamczu hodowano przede wszystkim drzewa i krzewy ozdobne, które drogą zakupu za pośrednictwem katalogu, były za pośrednictwem Kolei Żelaznej dostarczane do zamawiającego. Zamojscy w końcu wieku XIX wydawali katalogi, w których znajdował się wykaz gatunków drzew i krzewów, cennik, ale także blankiet który służył do opłacenia zamówienia. W momencie kiedy pieniądze trafiały do szkółek podzameckich, kompletowano zamówienie, które w specjalnych wiklinowych koszach było dostarczane w dowolne miejsce na obszarze Królestwa Polskiego czy zachodnich rubieży Imperium Rosyjskiego. W Podzamczu produkowano do stu tysięcy sadzonek drzew i krzewów rocznie. Ogromne zniszczenia szkółek podzamiejskich 1 sierpnia 1915 roku sprawiły, że szkółkarstwo w Podzamczu nigdy nie odrodziło się do takiej skali w jakiej było przed I wojną światową.
