Kościół Dzieciątka Jezus
10 grudnia 1949 rok
Ukryty za wąską fasadą domu mieszkalnego świątynia pełni funkcję kościoła parafialnego. Fasada ta jest wtopiona w szeregową zabudowę osiedla zwanego Żoliborzem Oficerskim i prócz dwóch umieszczonych na niej krzyży nic z daleka nie sygnalizuje faktu, że w środku mieści się organizacja Kościelna, a tym bardziej kościół parafialny. Dopiero po wejściu do wewnątrz okazuje się, że znajdujemy się w przedsionku kościelnym pełniącym jednocześnie funkcję kaplicy mieszczącej się po prawej stronie od wejścia. Z tego też miejsca widać zaskakująco sporą przestrzeń nawy głównej, która rozciąga się na wprost wchodzącego. Ukrywający ją postmodernistyczny, wykonany z żelbetowych prefabrykatów budynek widoczny jest tylko od strony podwórza. Wykonano go w latach 1973-1977 wg projektu Władysława Pieńkowskiego i konstruktora Konstantego Jankowskiego. Obecność konstruktora była w tym projekcie niezwykle ważna, ponieważ była to rozbudowa wcześniejszej kaplicy, która powstawała stopniowo w latach 1952-1959 i w dalszym ciągu miał być on połączony od frontu z domem mieszkalnym. Projekt zakładał odmurowanie i podwyższenie ścian o 2 m, wykonanie nowej ściany ołtarzowej oraz stropu z żelbetowych kasetonów, dobudowanie zakrystii, kancelarii i sali katechetycznej.
Wnętrze kościoła w części wykonane jest surowej cegły, na której w 1979 roku Hanna Szczypińska namalowała Drogę Krzyżową. W prezbiterium ceglana ściana ołtarzowa jest tłem dla obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy w centrum, przy niej umieszczony jest sporych rozmiarów krzyż z ukrzyżowanym Jezusem. Po drugiej stronie znajduje się tabernakulum, nad którym umieszczono figurę Dzieciątka Jezus. Tabernakulum, tak jak i stojący na podwyższeniu prezbiterium marmurowy ołtarz, zostało zaprojektowane przez architekta przebudowy kościoła, Władysława Pieńkowskiego. Obok ołtarza umieszczono ambonę wykonaną metodą metaloplastyki wg projektu Jerzego Jarnuszkiewicza i Ireny Czayki.
W kościele znajdują się rzeźby Matki Bożej, św. Józefa z Dzieciątkiem, św. Antoniego oraz obrazy: św. Judy Tadeusza, Narodzenia Pańskiego, Miłosierdzia Bożego, św. Teresy i św. Rity z Cascii. Zostały również umieszczone tablice pamiątkowe, m.in. bł. ks. Jerzego Popiełuszki, ks. Bronisława Piórkowskiego i ks. Romana Indrzejczyka.
W 1949 roku ks. Bronisław Piórkowski kupił (wg innych źródeł dostał) od właścicieli działkę przy ulicy Czarnieckiego 15, gdzie na miejscu zburzonej podczas powstania warszawskiego kamienicy zaczął budować dom oraz kaplicę. Służyła ona coraz liczniej napływającym wiernym, z czasem nie mieszczącym się w małym pomieszczeniu na parterze. Ponieważ władze komunistyczne nie wydały zgody na odbudowę najbliższego zniszczonego kościoła, to metropolita warszawski, Stefan Wyszyński, 10 grudnia 1949 roku erygował nową parafię pod wezwaniem Dzieciątka Jezus licząc na pozwolenie władzy na wybudowanie nowego kościoła. Przez lata zabiegał o to wyznaczony przez niego proboszcz, ks. Bronisław Piórkowski, do tego jednak nie doszło.
Nazwę kościół zawdzięcza prymasowi, który dostrzegając ubóstwo kaplicy i nade wszystko to, że mieści się ona w normalnym domu nazwał ją Warszawskim Betlejem. Wiadomo też, że zależało mu na tym, by w Warszawie był znowu kościół pod takim wezwaniem. Ponieważ władze nie przyznawały działki na wybudowanie właściwej świątyni, a wierni nie mieścili się w kaplicy ks. Piórkowski wraz z parafianami w ciągu jednej nocy wybudował drewnianą kaplicę na terenie ogrodu za budynkiem. Na wszelki wypadek od razu rozpoczął akcję murowania jej od środka i w ten sposób szopka Dzieciątka Jezus była w pewien sposób podwójna. Gdy władze kazały rozebrać stojącą w ogrodzie drewnianą samowolkę budowlaną okazało się, że w ogrodzie stała kapliczka murowana. Jako że w dalszym ciągu władze nie przyznawały działki na wybudowanie kościoła, bez żadnych pozwoleń i narażając się na represje karne, ks. Piórkowski rozbudował kaplicę w głąb ogrodu o 29 m na szerokości 8 m. Rozbudowa ta i urządzanie wnętrza miała miejsce w latach 1952 – 1959 roku. Już w latach 1973-1977 rozbudowano kościół do obecnej formy.
Kościół Dzieciątka Jezus znany jest również ze swych duszpasterzy. Od czerwca 1978 roku do maja 1979 roku wikariuszem był tutaj bł. ks. Jerzy Popiełuszko, a w latach 1986 – 2004 proboszczem ks. Roman Indrzejczyk, współpracownik Solidarności, w późniejszych latach kapelan prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
