Parafię założyli Krzyżacy w I połowie XIV w. Do 1821 r. należała ona do diecezji płockiej. W 1822 r. kościół został powiększony o prezbiterium wraz zakrystią.
Kościół gotycki, orientowany. Murowany z kamienia polnego z użyciem cegły w obramieniu portalu w ścianie południowej, częściowo w prezbiterium i górnych kondygnacjach wieży. Prezbiterium, zakrystia oraz wyższe kondygnacje wieży otynkowane. Zakrystia i prezbiterium wzniesione na kamiennej podmurówce z rolką ceglaną jako warstwa wyrównującą. Korpus założony na planie prostokąta, z węższym prezbiterium oraz zakrystią przy jego południowej ścianie. Wieża niemal do połowy wtopiona w szczyt zachodni korpusu. W elewacji południowej korpusu wyróżniają się cztery osie wyznaczone przez półkoliście zamknięte okna. Między parą środkowych okien umieszczony jest ostrołukowy portal wejściowy o profilu dwuwałkowym. Otwory okienne prezbiterium w uskokowych obramieniach, o wykroju ostrołukowym. Okna zakrystii niskie, zamknięte łukiem odcinkowym.
Szczyt zakrystii trójkątny z uskokowym wypełnieniem pola tympanonu. Ściana wschodnia prezbiterium gładka z centralnie umieszczoną ostrołukową blendą obwiedzioną opaską. Podobna opaska obejmuje całą ścianę wschodnią wraz ze schodkowym szczytem, gdzie umieszczono niewielkie ostrołukowe doświetlenie więźby. Elewacja północna korpusu z jednym półkoliście zamkniętym otworem okiennym. Otwory okienne w prezbiterium analogiczne jak w elewacji południowej korpusu. Ściana zachodnia korpusu z portalem głównym w formie szerokiej, ostrołukowej wnęki. W górnej kondygnacji wieży smukłe ostrołukowe blendy, w wyższej partii z biforyjnym ażurem. Półszczyty zachodnie korpusu trójkątne z ostrołukowymi blendami. Dach nad korpusem dwuspadowy z ceramicznym pokryciem (esówka), podobnie przykryte prezbiterium i zakrystia. Wieża nakryta dachem namiotowym z dachówką mnich-mniszka. Wnętrze świątyni pierwotnie salowe, czteroprzęsłowe. Korpus wraz z prezbiterium nakryty płaskimi, pseudokasetonowymi sufitami na jednym poziomie. W zakrystii strop płaski, w kruchcie podwieżowej sklepienie kolebkowe. Łuk tęczy ostry, chór muzyczny przy ścianie zachodniej.
Organy pozytywowe o zewnętrznej oprawie neoklasycystycznej i współczesnym, częściowo przebudowanym, wyposażeniu instrumentu, zbud. Wilhelm Sauer, Frankfurt n. Odrą, 1877 r. (op. 220). Instrument: traktura mechaniczna, wiatrownica mechaniczno-stożkowa, miech skrzynkowy 2-komorowy, 4 rejestry, jeden manuał.
Wyposażenie kościoła w przewadze XVIII-wieczne: regencyjny ołtarz główny z około 1730 r. ze stipesem sarkofagowym i rzeźbami czterech aniołów oraz obrazem Matki Boskiej Bolesnej z polowy XIX w. Dwa obrazy z przedstawieniem NMP z XVIII w. oraz św. Rocha z polowy XIX w. Granitowa kropielnica, barokowy obraz NMP, XIX-wieczne przedstawienie malarskie św. Rocha, ludowy krucyfiks z XIX w. Cynowa lampa wieczna wykonana w XVIII w., puszka na komunikanty z przełomu XVII/XVIII w., dwie rokokowe latarnie procesyjne. Ponadto dzwon z 1571 r. Otoczenie kościoła zamyka kamienno-ceglane neogotyckie ogrodzenie z 1806 r.
Źródło: http://parafiaszczuka.pl/