Źródła historyczne podają, iż świątynia istniała w 1417 r., natomiast w roku 1470 r. Jan Długosz podaje, iż w Bełżycach istniał drewniany kościół pw. Nawrócenia św. Pawła. W 1558 r. Andrzej Bzicki przekształcił go na zbór kalwiński. Około 1654 r. po wyroku Lubelskiego Trybunału Koronnego miejscowy kościół zwrócono katolikom. Murowany kościół ( dzisiejsze prezbiterium i zakrystia) powstał ok. 1646 r., natomiast pozostała cześć była drewniana. Murowanie pozostałej części tj. nawy głównej i wieży rozpoczęto ok. 1675 r., fundatorem tej inwestycji był Feliks Szaniawski, dziedzic Krężnicy i Wronowa. Początkowo świątynia była kryta drewnianym gontem i otoczona płotem, natomiast po pożarze Bełżyc w 1822 r., pokrycie świątyni zamieniono na dachówkę, a płot na murowany parkan. W klatach 1853-55 z fundacji Witolda Brzezińskiego wykonano remont, dobudowano kaplicę i kruchtę. Natomiast ok. 1906- 13 wykonano nowe podłogi i ok. 1946 pokryto świątynię miedziana blachą. Istniejący kościół jest zaliczany do budowli późnorenesansowych. Budynek świątyni jest murowany o konstrukcji jednonawowej. Nawa główna jest czteroprzęsłowa z kaplicą, dwoma kruchtami, wystrój barokowy. Wyposażenie kościoła pochodzi z różnych okresów historycznych.
Ciekawostką jest fakt, iż do połowy XIX w. istniał w otoczeniu kościoła cmentarz z którego do dzisiaj pozostał jeden nagrobek wmurowany w elewację kościoła.
fot. Agnieszka Zagajewska
