Dwór neoklasycystyczny obejmuje dwór, pałac, park oraz zabudowę gospodarczą. Budynek pałacu jest projektem parterowo – piętrowym, murowanym, podpiwniczonym, jedenastoosiowym, nakrytym dwuspadowym dachem z naczółkami.
W poł. XIX w. na osi środkowej dostawiono arkadkowy ryzalit wejściowy, a ściany korpusu pokryto boniowaniem. W II połowie XIX w. rozbudowano go o skrzydło płn.-wsch. i płn.-zach., oranżerię oraz łącznik pomiędzy korpusem głównym a skrzydłem płn.-wsch.
Elewację płn.-wsch. skrzydła, której nadano funkcję nowej fasady, ujęto po bokach dwoma ryzalitami zwieńczonymi szczytami w kształcie trójkątów, natomiast drzwi i okna ozdobiono obramieniami. Wejście główne przeniesiono do nowego skrzydła, a dotychczasową sień przekształcono w reprezentacyjny salon z wyjściem na zewnątrz. Zachowały się częściowo elementy dawnej stolarki, futryny drzwi oraz drewniane schody wraz z kolumnami podtrzymującymi belkę stropowa.
W obrębie dworu przy pałacu znajduje się park krajobrazowy z pocz. XIX w.
W II połowie XIX w. park wzbogacono o gatunki drzew i krzewów obcego pochodzenia oraz zakomponowano kręty układ alejek. Kilkuhektarowy park zachował dawny układ przestrzenny wraz z cennym starodrzewem, w którym dominują potężne dęby. Ciekawostką jest 150-letni buk Kasztelan znajdujący się w obrębie parku.
Pierwszym właścicielem obecnego dworu w Kulicach był p.por. Friedrich August von Bismarck. Tu urodził się i w latach 1838-44 zarządzał dobrami Otto von Bismarck. W 1845 r. nastąpił podział majatków, w wyniku którego Kulice wraz z dworem przypadły Bernhardowi von Bismarckowi, landratowi powiatu nowogardzkiego, szambelanowi dworu i tajnemu radcy rządowemu. Za jego życia kulicka siedziba szlachecka uzyskała dzisiejsza formę. Od poł. XIX w. dwór ulegał licznym przebudowom i modernizacjom. Bezpośrednio w latach powojennych zespół podworski należał do Państwowych Nieruchomości Ziemskich. W 1949 r. utworzono w Kulicach PGR.
Województwo: Zachodniopomorskie
Gmina: Nowogard