Czas powstania
XVIII w.
Orientowany kościół zbudowano na planie prostokąta na niewielkim wzgórku, usypanym pośród podmokłych łąk. Pierwotnie znajdował się na terenie nieistniejącego dziś cmentarza, po którym pozostał piękny starodrzew podkreślający urok ryglowych ścian. Interesującym faktem jest to, że znajduje się on w nietypowym miejscu – na uboczu wsi, od północy granicząc z łąkami zalewowymi. Wiąże się to ze zmianami linii brzegowej Zalewu Szczecińskiego oraz historią Warnołęki, która w czasie powstania tego kościoła była dużą wsią gminną o gęstej zabudowie.
Z powodu wysokiego poziomu wód gruntowych kościół osadzono na drewnianych palach w podwalinie wzmocnionych kamiennymi fundamentami. Szkieletowe ściany wypełnione cegłami skonstruowano z drewnianych belek łączonych ryglami i zastrzałami. Całość podtrzymuje oczep i legary stropowe. W zachodniej części znajduje się wieża również zbudowana z muru pruskiego. Jej hełm w kształcie ostrosłupa zwieńczono kulą i krzyżem. Od strony północnej dobudowano zakrystię na planie kwadratu. Budynek pokryty jest dwuspadowym ceramicznym dachem, wielopołaciowym nad wschodnim zamknięciem.
Z oryginalnego wyposażenia zachował się cynowy świecznik z 1740 r., spiżowy dzwon na wieży odlany w Szczecinie w 1727 r. oraz empora chórowa ze zdobieniem w kształcie oka opatrzności i ławki z okresu budowy, odrestaurowane podczas remontu.
Kościół został wybudowany w XVIII w. jako świątynia ewangelicka. Mogło stać się to w 1727 roku, jeżeli spiżowy dzwon został odlany dla tej świątyni. W 1946 r. został poświęcony i od tego czasu używany jest przez katolików. Wraz z otoczeniem jest wpisany do rejestru zabytków (nr. rej. A-518 z 30.10.1997). Najpewniej nie jest to pierwszy kościół w tej wsi, jednak nie zachowały się pozostałości poprzednich świątyń. Biorąc pod uwagę specyficzny układ współczesnej zabudowy Warnołęki oraz wielkość starego cmentarza ukrytego w lesie należy przypuszczać, że rzeczywiście była to duża, zamożna wieś. Linia brzegowa Zalewu Szczecińskiego również ulegała zmianom. Być może w czasie jego budowy kościół znajdował się nie na uboczu wsi, jak dziś, lecz wyznaczał jej centrum.