Wzniesiony w latach 1830 – 1840 pałac w Tarnogórze otoczono parkiem, który na przełomie XIX i XX w. poszerzono do 13 ha, czyniąc go największym z sześciu podworskich parków w naszej Gminie. Przez ostatnich właścicieli założenie utrzymane było w stylu parku romantycznego z wieloma walorami krajobrazowymi. Bogaty drzewostan utworzyło ok. 25 gatunków drzew i krzewów, a najokazalszy z nich dąb błotny otrzymał status pomnika przyrody. Pomniki przyrody są jedną z podstawowych form jej ochrony.
Dąb błotny rośnie samotnie niedaleko pałacu, nieco na lewo jego zachodniej elewacji, przy stawie (obecnie tuż za kortem tenisowym). Łatwo go znaleźć, trudno pomylić z innym gatunkiem. Quertus palustris to drzewo liściaste z rodziny bukowatych występujący naturalnie w północno-wschodniej i centralnej części Ameryki Północnej. Jest drzewem wysokim – dorasta do 25 m wysokości. Oryginalny kształt liści i ich jesienne barwy także zachęciły Europejczyków do wprowadzenia tego gatunku do ogrodów botanicznych, parków i ulic miejskich. Żołędzie są wysoko otoczone miseczką. Dąb, jeden z niewielu zachowanych najstarszych drzew w parku, jest pomnikowym elementem utworzonej tu w 2008 r. przez zespół szkół ścieżki edukacyjno – przyrodniczej z ogrodem botanicznym, już zapomnianej lub w ogóle nieznanej przez obecnych młodszych spacerowiczów.
SOKiS
