Czas powstania
Kościół wybudowano w latach 1902- 1904
Opis cech fizycznych
Jest to jednonawowy, murowany kościół wzniesiony według projektu Konstantego Wojciechowskiego w latach 1902-1904, tuż obok ruin starej XVI-wiecznej świątyni. Jednorodne, neogotyckie wnętrze z początku XX wieku składa się z ołtarza głównego, ołtarzy bocznych, kapliczki bocznej z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, chrzcielnicy, drewnianej ambony, stalli, konfesjonału, feretronów i organowego prospektu z 1932 roku.
Kościół posiada jednorodne stylistycznie (w stylu neogotyckim) i chronologicznie (powstałe na początku XX wieku) wyposażenie.Wystrój stanowią wykonane w latach 1912-1915, typowe dla okresu Młodej Polski polichromie i obrazy autorstwa Antoniego Szulczyńskiego pokrywające ściany oraz sklepienia nawy i prezbiterium. Ogrodzenie z bramą i murem pochodzi z roku 1955.
Do kościoła przylega także zabytkowa organistówka z I połowy XX wieku. W pobliżu świątyni znajduje się malowniczo położony cmentarz parafialny z początku XIX wieku z grobami powstańców styczniowych. Spoczywa tutaj między innymi Józef Wichliński poległy w bitwie pod pobliską Nową Wsią.
Opis kontekstów historycznych
Pierwsze wzmianki o parafii pochodzą z roku 1325. Prawdopodobnie pierwszy kościół w Broniszewie stanął w XIV wieku i był niewielką drewnianą budowlą.
Budowniczym obecnego kościoła był ksiądz Jan Knorr. Wykonał kosztorys, który także zgromadził kamienie na fundamenty i znaczną część potrzebnej cegły. Świątynia powstała w stylu neogotyckim, tj. w jednym z modnych wówczas stylów historycznych.
Konsekracja kościoła odbyła się 12 czerwca 1904 roku.