Czas powstania: 1865 – 1870.
Opis cech fizycznych: Kościół p.w. św. Leonarda wznosi się na niewielkim wzniesieniu, w części miasta zwanej Majdan. Murowany z cegły, otynkowany. Na planie wydłużonego prostokąta, trójnawowy, z dwiema kwadratowymi zakrystiami po bokach, z dwuwieżową fasadą. Klasycystyczny, przykryty dwuspadowym dachem z wieżyczką na sygnaturkę. Ogrodzony murowanymi słupami z metalowymi przęsłami pomiędzy nimi.
Opis kontekstów historycznych: Pierwsze tyszowieckie kościoły były drewniane i stały w części Tyszowiec, zwanej jurydyka Ostrów. Pierwszy kościół powstał przed 1424 r. i spalili go Tatarzy w latach 1445- 46. Kolejne świątynie powstały w: 1637 r. (spalony przez Kozaków) i w latach 1722 – 26. Ta ostatnia świątynia spaliła się w 1803 r. Od tego czasu, do 1870 r. w Tyszowcach nie było kościoła, a msze święte odprawiano w cerkwi unickiej na przedmieściu Dębina, wypożyczanej od unitów.
Nowy, tym razem murowany i stojący do dziś kościół zaczęto budować na przedmieściu Majdan w 1865 r. Ponieważ wówczas Tyszowce były w Królestwie Polskim, niezbędne było pozwolenie od władz carskich na budowę kościoła, który zamierzano postawić w innym miejscu niż był poprzedni. Zatem mieszkańcy Tyszowiec zaczęli budować gorzelnię i dopiero po przykryciu budynku dachem i poświęceniu go władze dowiedziały się że to kościół. Jako przeciwwagę wyznaniową, w pobliżu kościoła w 1891 r. wzniesiono na Majdanie murowaną cerkiew, obecne nie istnieje.
Kościół zaprojektował Henryk Marconi, jeden z najwybitniejszych architektów pierwszej poł. XIX w. tworzących na ziemiach polskich, twórca m.in. Dworca Wiedeńskiego w Warszawie, Hotelu Europejskiego w Warszawie, pałacu Branickich w Warszawie, ratusza w Augustowie, stajni w Janowie Podlaskim. Budowę kościoła zakończono w 1870 r. Mimo działań wojennych 1920 i 1939 r. nie został zniszczony. Stoi do dziś.
We wnętrzu znajduje się ołtarz główny i dwa ołtarze boczne, późnobarokowe, powstałe po 1879 r. Ołtarz główny z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem z przeł. XVII/XVIII w. w sukienkach z XIX w., znacznie przemalowany, ozdobiony po bokach późnobarokowymi rzeźbami nieznanych postaci świętych z 1 poł. XVIII w.
Po bokach dwa ołtarze boczne, rokokowe z 2 poł. XVIII w., pochodzą z kościoła pobernardyńskiego w Radecznicy. W prawym znajdują się obrazy: św. Stanisława Kostki z około poł. XVIII w. W zwieńczeniu obraz św. Stanisława biskupa z XVIII w. W lewym ołtarzu bocznym znajdują się rzeźby zakonnicy (zapewne św. Teresy z Avili) i nieznanego papieża z 2 poł. XVIII w., w stylu rokokowym. W zwieńczeniu znajdują się liczne putta. W centrum tego ołtarza umieszczony jest obraz patrona kościoła św. Leonarda z 1 poł. XVII w. w sukienkach.
Ponadto wyposażenie kościoła stanowią: ambona rokokowa z 2 poł. XVIII w., chrzcielnica z XVIII w., dwa konfesjonały z XVIII w., krucyfiks późnobarokowy z XVIII w. (prawdopodobnie pochodzący z kościoła w Radecznicy), tabernakulum zapewne z XIX w., dwa obrazy pounickie: Męczeństwo św. Jozafata i św. Mikołaja biskupa, pochodzące z 1. poł. XIX w. W nawie bocznej, w wysokiej szafie stoją tyszowieckie świece. Kościół posiada drewniany sufit. Na ścianach znajdują się polichromie. Ciekawym obiektem jest obraz Eliasza Radzikowskiego pt: Zawiązanie konfederacji tyszowieckiej (kopia).
Obok kościoła wznosi się murowana dzwonnica z trzema dzwonami. Wokół kościoła znajdują się też cztery murowane kaplice z 1 poł.XIX w, służące na procesję Bożego Ciała.
Województwo: lubelskie
Gmina: Tyszowce