Średniowieczny, ceglany kościół posadowiony jest wśród wiekowych drzew, nadających mu szczególnie malowniczy charakter. Wyjątkowa jest forma korpusu kościoła, który jest nieproporcjonalnie szeroki względem długości. Budynek posiada również masywną i wysoką wieżę, która zapewne nie raz posłużyła okolicznym mieszkańcom jako miejsce schronienia w trakcie niebezpieczeństwa.
Świątynia dwukrotnie padła ofiarą pożarów. W wyniku ostatniego, z 1958 roku, utracono całość dawnego wyposażenia. Staraniem jednak miejscowego społeczeństwa kościół odbudowano, przywracając mu funkcje sakralne. Obiekt położony jest w sąsiedztwie dwóch tradycyjnych szachulcowych zagród pomorskich, co tworzy szczególnie urokliwy krajobraz, tak charakterystyczny dla Pomorza przed 1945 rokiem.
