Czas powstania
Początków historii figurki Matki Bożej Gidelskiej należy szukać w 1516 roku, kiedy rolnik Jan Czeczek wyorał figurkę Maryi z Dzieciątkiem. Twórca i czas powstania dzieła pozostają nieznane. 19 sierpnia 1923 roku dokonany został akt koronacji cudownej figurki.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Figurka Matki Bożej Gidelskiej ma zaledwie 7,5 cm wysokości. W 1923 r. została ozdobiona papieskimi koronami. Figurka znajduje się w bocznej kaplicy Sanktuarium w Gidlach. Kształt i cechy stylistyczne statuetki o prostych i mało wyrazistych rysach pozwalają ją łączyć ze sztuką średniowiecza. Maryja przedstawiona jest w pozycji stojącej, w fałdzistym płaszczu. Postać ma lekko odchyloną głowę i na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus. Dominikanie, którzy w 1615 roku zostali sprowadzeni do Gidel zadbali o oprawę cudownej figurki, umieszczając ją w pięknym polichromowanym ołtarzu wykonanym w latach 1669-1670 przez rzeźbiarza Jana Garlickiego. Maryja z Dzieciątkiem znajduje się w centrum kutego ze srebra feretronu z adorującymi postaciami św. Dominika i św. Jacka po bokach. Matka Boża Gidelska cieszy się sławą Uzdrowicielki chorych.
Opis kontekstów historycznych
Historia figurki Matki Bożej Gidelsiej sięga XVI wieku, kiedy to żył w Gidlach chłop Jan Czeczek , będący rolnikiem. Przed pierwszą niedzielą maja 1516 roku wybrał się na pole aby przygotować orkę pod zasiew. Zaprzągł parę wołów a w trakcie orki zwierzęta jakby coś ujrzały i poklękały na kolana. Jan Czeczek wśród rozoranej roli ujrzał jasność bijącą z ziemi oraz mały obrazek głazowy Najświętszej Panny wydrążony na kamieniu wielkości dłoni. Chłop nie zdając sobie sprawy z cudowności znaku, ukrył znalezisko na dnie skrzyni z odzieżą. Jednak Matka Boża nie chciała pozostawać w ukryciu. Na rodzinę Czeczka spadły nieszczęścia, wszyscy stracili wzrok. Wówczas przebywająca w ich domu kobieta zajrzała do skrzyni i znalazła figurkę a z niej bijący blask i wydobywającą się słodką woń. Rolnik przekazał figurkę proboszczowi gidelskiemu, który obmył ją z prochu ziemi i w uroczystej procesji przeniósł ją do drewnianego kościoła parafialnego św. Marii Magdaleny. Wodą, w której obmyto posążek Czeczkowie przemyli sobie oczy i odzyskali wzrok. Na pamiątkę tego wydarzenia w każdą pierwszą niedzielę maja odbywa się „Kąpiółka”, czyli zanurzanie figurki Matki Bożej w winie, które nabiera cudownej mocy płynącej z wiary. Jednak figurce nie odpowiadało to miejsce,chciała powrócić tam skąd została wyorana. Na tym miejscu wystawiono drewnianą kapliczkę w formie słupa, której fundatorem był dziedzic Adam Gidzielski. Zachowała się ona do dziś i jest eksponowana w cudownej kaplicy Klasztoru OO Dominikanów. Z czasem powstała większa kapliczka, którą wzniósł Marcin Gidzielski a w 1615 roku dziedziczka Gidel Anna z Rosocic Dąbrowska, która sprowadziła do Gidel dominikanów aby stali się kustoszami Matki Bożej Gidelskiej, patronki rolników i górników. W 1632 roku zaczęto budować kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Dekretem z 30 listopada 1651 roku arcybiskup gnieźnieński Maciej Łubieński potwierdził prawdziwość cudów, które zdarzyły się w Gidlach. O licznych cudach Matki Bożej Gidelskiej świadczą obrazy wotywne w Klasztorze namalowane na deskach sosnowych, na dole każdego z obrazków umieszczony jest napis objaśniający treść cudu, jego datę i nazwisko darczyńcy. Kult Figurki Matki Bożej Gidelskiej trwa do dnia dzisiejszego, klasztor jest odwiedzany przez cały rok przez ogromne rzesze pielgrzymów.
