Czas powstania
Pomnik upamiętniający pisarza został odsłonięty 13 września 2009 podczas obchodzonych w Biłgoraju Dni Singera.
Opis cech fizycznych
Pomnik znajduje się w Biłgoraju, w parku niedaleko kościoła pw. św. Jerzego. Autorem pomnika jest rzeźbiarz krakowski Karol Badyna, a inicjatorem Biłgorajskie Stowarzyszenie Kulturalne im. Izaaka Baszewisa Singera. Pomnik przedstawia postać pisarza siedzącego na sofie. Na jej oparciu widnieje napis poświęcony pisarzowi. Koszt realizacji został pokryty ze składek mieszkańców Biłgoraja oraz dotacji sponsorów.
Ławka pomnikowa nie jest jedynym elementem upamiętniającym pisarza i jego związek z Biłgorajem. W tym mieście odbywa się również cykl wydarzeń – Festiwal Dni Singera lub inaczej Śladami Singera, organizowany latem każdego roku we współpracy z instytucjami z kraju i zagranicy. Obejmuje on m.in. koncerty, przedstawienia teatralne i sesje naukowe. Całość skupia się na przybliżaniu kultury żydowskiej, odtwarzaniu tradycji dawnego, wielokulturowego Biłgoraja, oraz popularyzacji twórczości pisarza.
Historia
Isaac Bashevis Singer urodził się prawdopodobnie 21 listopada 1902 roku w Leoncinie. To polski i amerykański pisarz żydowski, tworzący głównie w języku jidysz. Singer jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1978. Zmarł 24 lipca 1991 roku w Surfside, w stanie Floryda.
Matka pisarza była córką rabina z Biłgoraja. Miał on dwójkę starszego rodzeństwa – siostrę i brata, również pisarzy. W 1907 roku przeprowadził się z nimi i matką do Radzymina, a następnie kolejno do Warszawy i Biłgoraja, rodzinnego miasta jego matki. Tam na skutek działań wojennych jego rodzina uległa rozproszeniu. Po trzech latach wrócił do Warszawy w celu nauki jednak zrezygnował i znów powrócił do Biłgoraja. Starał się utrzymać będąc tutejszym nauczycielem języka hebrajskiego. Bieda zmusiła go jednak do kolejnej przeprowadzki, tym razem do rodzinnego miasta. W 1935 roku z powodu trudnej sytuacji materialnej oraz wzrastającego antysemityzmu w Europie Isaac Singer przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie został do końca życia. Opuścił on wtedy swoją partnerkę (nie wzięli ślubu) oraz syna, a w 1940 roku ożenił się z emigrantką żydowską pochodzącą z Monachium. Zmarł w wieku 88 lat i został pochowany w New Jersey, na cmentarzu żydowskim.
Za jego debiut uważa się rok 1925, w którym to powstało krótkie opowiadanie Na starość opowiadające o Biłgoraju. Pierwszą powieść którą napisał, Szatan w Goraju, publikowano w latach 1933-1934 w czasopiśmie Globus. Pisarstwo było jego pasją przez całe życie. Pisał nie tylko opowiadania i powieści ale również eseje. W październiku 1978 roku został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Do jego największych dzieł możemy zaliczyć m.in. Sztukmistrz z Lublina, Spuścizna, Dwór, Rodzina Muszkatów czy Krótki piątek i inne opowiadania.
