Pałacyk, zbudowany w 1862 roku, był własnością fabrykanta Kaufmanna, bogatego przedsiębiorcy, właściciela wielu zakładów tekstylnych. Budynek jest zabytkiem, perłą architektoniczną, która obecnie przechodzi rewitalizację.
Pierwotnie budynek otaczało rozległy park w stylu angielskim (ukończony w 1894 r.). Park w okresie powojennym nie był pielęgnowany i nie zachował swojego blasku, jednak można się spodziewać jego rewitalizacji w najbliższych latach.
Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1894 r. pod numerem A/4146/1425/WŁ razem z otaczającym go parkiem. Obecnie pałac jest rewitalizowany (na ukończeniu prac) i w roku 2022 warto będzie odwiedzić strony internetowe miasta Głuszyca, ponieważ w tym miejscu będzie umieszczony urząd miasta i na stronach urzędu będzie można znaleźć zdjęcia odnowionego Obiektu.
Rewitalizacja odbywa się pod nadzorem konserwatora zabytków. Środki na ten cel przekazała Aglomeracja Wałbrzyska, dołożył się budżet państwa. To znakomity finał sprawy dotyczących dziejów budynku – początkowo gmina zamierzała wystawić obiekt na sprzedaż, co spotkało się z nieprzychylnymi komentarzami mieszkańców, którym perspektywa sprywatyzowania wspólnej własności kojarzyła się z odebraniem cząstki wspólnego dobra.
Pierwotny właściciel pałacu był bogatym przemysłowcem. W 1843 roku w Świdnicy powstała tkalnia żakardowa Meyer-Kauffmann z 30 krosnami. W 1854 roku zakład przeniósł się do Jedlinki Górnej, czyli dzisiejszej Głuszycy. Fabryka włókiennicza Meyer-Kaufmann, zbudowana w Jedlince, po wojnie została przejęta przez Polaków i zmieniono jej nazwę na Zakłady Przemysłu Bawełnianego Piast, z wieloma tkalniami, także w okolicznych filiach.
W 1961 roku budynek rezydencji rodziny, czyli pałącyk przy ul. Ogrodowej 9, przeznaczono na potrzeby przyzakładowej zawodowej szkoły włókienniczej.
W wyniku przemian ustrojowych i gospodarczych po 1989 roku miejscowy przemysł tekstylny zaczął upadać, a z kształcenie w kierunku produkcji tekstylnej było już niepotrzebne, dlatego szkołę przekształcono na szkołę zawodową kształcącą w innych kierunkach.
Obecny remont i przebudowa obejmuje cały obiekt, od piwnic po dach, z izolacją ścian fundamentowych, budową instalacji gazowej, wymianą instalacji elektrycznej i wodnokanalizacyjnej, budową platformy dla osób z niepełnosprawnościami i seniorów.
Rewitalizacja objęła także najbliższe otoczenie. Wykonano przebudowę ulicy przy budynku, powstała nowa nawierzchnia, krawężniki z kostki granitowej, lampy oświetleniowe, kanalizacja deszczowa i instalacja odwadniająca.
Pierwotny park angielski, który otaczał pałac był wysadzony egzotycznymi drzewami i krzewami sprowadzonymi z całego świata. Istniejąca sadzawka to pozostałość po wspaniałym systemie, do którego wodę kierowano z ujęć znajdujących się na zboczach Masywu Jedlińskiej Kopy. Do 1894 roku, czyli do momentu wybudowania willi w obecnym Ogrodzie Jordanowskim, była to główna siedziba reprezentacyjna. Właściciele mieszkali tu latem i tu przyjmowali gości. Od samego początku budynek posiadał centralne ogrzewanie zasilane z przyległego zakładu. Na przestrzeni lat willa była wielokrotnie modernizowana. Obecna rewitalizacja będzie największą z wszystkich historycznych modernizacji, a budynek i otoczenie będą mieć wykonane nowoczesne oświetlenie podkreślające piękno budynku. Pomimo utraty pierwotnego, historycznego wyglądu pałacu, obiekt jest przykładem uratowania cennego zabytku historii, który będzie służyć mieszkańcom miasta i gminy Głuszyca.
