Znajduje się na pograniczu dwóch dzielnic: Bemowo i Bielany oraz na terenie gminy Stare Babice. Jego powierzchnia wynosi 513,54 hektara i jest trzecim pod względem wielkości kompleksem leśnym spośród
15 wchodzących w skład lasów miejskich Warszawy.
W przeszłości tereny Lasu Bemowo były niewielkim fragmentem wielkiej puszczy, rozciągającej się na północny-zachód od Warszawy, między Wisłą, Bzurą i Utratą. Rozwój osadnictwa spowodował, że na obecnym terenie Lasu przeważały pastwiska i nieużytki. Po Powstaniu
Styczniowym teren ten został zajęty przez wojska rosyjskie pod budowę fortów.
Obecnie dużą część obszaru zajmują bagna, zarastane przez łozę z domieszką wierzby laurowej, kaliny koralowej, kruszyny i karłowatej olszyny. Resztę zajmują olsy, gdzie rośnie także brzoza
brodawkowata oraz sosna zwyczajna. Na terenie parku leśnego można spotkać łosie, dziki, sarny, lisy, kuny oraz drobne ssaki. Widuje się myszołowy, krogulce i dzięcioły czarne. Zimują tu także czaple siwe. Występuje również rzadki na północy Polski gniewosz plamisty.
Częścią parku są rezerwaty „Łosiowe Błota” i „Kalinowa Łąka”, leżące już na terenie gminy Stare Babice. Na terenie parku leśnego Bemowo znajduje się Fort IIA Radiowo oraz pozostałości
Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej.
Przez park biegnie ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Śladami Łosia”. Ma ona 5 km, a czas potrzebny do jej przejścia wynosi około 2-3 godziny.