Czas powstania
Parafia istnieje od 1347 r. Obecny kościół zaczęto budować w 1470 r.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Jest to kościół gotycki, z charakterystycznymi przyporami. Z elementów gotyckich zachowało się do naszych czasów sklepienie krzyżowo-żebrowe w prezbiterium i ostrołukowe portale. Nad kościelną kruchtą znajduje się pochodząca z 1648 r. wieża, będąca dzwonnicą. Teren kościoła otoczony jest kamiennym murem z barokową bramką prowadzącą na teren kościelny.
Jednonawowy kościół posiada sklepienia kolebkowe z lunetami z I połowy XVII w. W kościele znajdują się elementy z różnych epok. Najstarszym jest obraz z późnego gotyku (XVI w.) „Vir Dolorum” ukazujący Matkę Boską i św. Janem. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1648 r. Ołtarz jest późnorenesansowy. W górnej części kościoła znajduje się chór pochodzący z XVIII w. Cztery rokokowe ołtarze boczne prezentują obrazy późnobarokowe w srebrnych sukienkach m.in. Chrystusa Salvatora, Matkę Boską Bolesną i św. Augustyna z postaciami heretyków.
Opis kontekstów historycznych
Pierwszy kościołek był drewniany. Od 1470 r. trwała budowa obecnego kościoła murowanego. W 1487 r. rozpoczęto rozbudowę kościoła i klasztoru, który miał powstać przy kościele dla kanoników regularnych lateraneńskich reguły św. Augustyna, których sprowadził tu właściciel wsi – Piotr z Kurozwęk, kasztelan sandomierski i podskarbi koronnym.
W XVI w. Kurozwęki przejął ród Lanckorońskich. Przeszli oni na arianizm, dokonując profanacji i rabunku świątyni, zamieniając ją na zbór. Zakonnicy musieli opuścić klasztor. Dopiero za sprawą Zygmunta Lanckorońskiego, który powrócił do wiary katolickiej, przekształcono kościół z powrotem na świątynię rzymskokatolicką, a kanonicy regularni powrócili do Kurozwęk.
W I połowie XVII w. od południa do nawy dobudowano kaplicę Pięciu Ran Chrystusa, którą zwieńczyła kopuła. Krypty pod kaplicą stały się nekropolią Lanckorońskich. Na uwagę zasługuje dobudowana w 1872 r. neogotycka kaplica przy prezbiterium. Stała się ona kaplicą grobową Popielów, którzy od 1833 r. byli w posiadaniu dóbr kurozwęckich.
Klasztor uległ kasacie w 1819 r. Kanonicy regularni posługiwali tu do 1827 r. Od 1845 r. szarytki prowadzą tam Dom Opieki Społecznej. W klasztorze znajduje się wiele elementów gotyckich i barokowych. Na dziedzińcu znajduje się figura błogosławionego Stanisława Kaźmierczyka z 1776 r.