Historia parafii
Obecna wieś Sarnów od 1783 roku była zamieszkiwana przez kolonistów niemieckich sprowadzonych tu z Austrii i Tyrolu przez cesarza austriackiego Józefa II. Wówczas miejscowość nosiła nazwę Reichsheim. W 1833 roku ówcześni mieszkańcy zbudowali zbór protestancki (obecna świątynia katolicka).
W marcu 1942 roku koloniści zostali przesiedleni do Czermina, a do wioski sprowadziły się polskie rodziny z Podlesia, Toporowa, Ostrów Baranowskich. Wtedy tez proboszcz parafii Ostrowy Tuszowskie ks. Dominik Litwiński uzyskał pozwolenie do użytkowania zboru protestanckiego i szkoły niemieckiej (obecna plebania), w której zamieszkał. Dzięki jego staraniom zbór został poświęcony jako kościół rzymsko-katolicki. Wieś tymczasowo otrzymała nazwę Hyki – Kolonia.
W maju 1945 roku ks. Litwiński wrócił do swojej parafii i przez jakiś czas zastępował go ks. Stanisław Rybak. 15 lutego 1947 roku do miejscowości przybył ks. Józef Słowik ze Starego Sącza, mianowany przez biskupa rektorem placówki. Parafię erygował bp. Stępa w 1951 roku z parafii Jaślany i Tuszów Narodowy. 10 grudnia 1951 roku ks. Józef Słowik został mianowany proboszczem parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sarnowie – to również z jego inicjatywy wieś otrzymała nową nazwę. W tym samym roku został poświęcony cmentarz parafialny.
Ksiądz Kanonik Józef Słowik był proboszczem przez ponad 30 lat,aż do swojej śmierci 15 września 1982 roku. 9 października 1982 roku jego miejsce zajął ks. Kazimierz Górka, który w 1993 roku ze względu na stan zdrowia zrezygnował z probostwa, a jego zastępcą od listopada 1933 został ks. Roman Wołoszyn. W 2004 roku po księdzu Wołoszynie parafię objął ks. Józef Węglicki (zm. w 2019 r.) i pozostał w niej do 2013 roku. Od tego czasu proboszczem jest ks. Krzysztof Sudoł.
Budynek i wnętrze
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa to drewniany jednonawowy budynek z węższym prostokątnym prezbiterium, po którego bokach znajdują się dwie symetryczne przybudówki oraz z ganeczkiem przed wejściem. Posiada konstrukcję zrębową, jest szalowany i pokryty blachą. Dachy siodłowe, nad nawą trójspadowy z wieżyczką na sygnaturkę ośmioboczną z latarnią i iglicą. Wewnątrz wydatny chór muzyczny, wsparty na sześciu okrągłych słupach.
Wyposażenie w znacznej mierze ofiarowane z parafii Ostrowy Tuszowskie. Ołtarz główny z fragmentami barokowej snycerki z 2 poł. XVII wieku, a w nim obraz Serca Pana Jezusa. W aktach parafii Ostrowy Tuszowskie znajduje się wzmianka o nabyciu obrazu w 1744 roku. Ołtarzyki boczne ludowe z XX wieku, a w nich po lewej obraz św. Józefa, po prawej Matki Boskiej Częstochowskiej. Chrzcielnica przerobiona w latach 80. XVIII wieku.
Dzwonnica murowana przy kościele z 1953 roku, a w niej dwa odlane w 1951 roku dzwony. Na przełomie 2020 i 2021 roku dzwony oraz sygnaturka zostały odnowione i zelektryfikowane, odlano również nowy dzwon, co pozwoliło na zoptymalizowanie brzmienia.
