Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Pochodząca z 1666 r. konfesja, ufundowana została przez abp. Wacława Leszczyńskiego. Stanowi ona grobowiec świętego Bogumiła, do którego przeniesiono z kościoła w Dobrowie relikwie biskupa.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Uroczyste przeniesienie relikwii odbyło się 29 stycznia 1669 r. Znalazły one swoje miejsce w sarkofagu, w formie tumby z czarnego marmuru, na której umieszczono postać z brązu półleżącą, w szatach biskupich. Jest to drugi co do wieku zabytek tego typu w Polsce, po konfesji św. Stanisława w Krakowie na Wawelu, a przed konfesją św. Wojciecha w Gnieźnie.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Kult Bogumiła rozwijał się lokalnie i oddolnie od chwili jego śmierci. Do grobu Bogumiła ciągnęły tłumy wiernych nie tylko z okolicy, ale także z całej Polski, a nawet z zagranicy. Wśród ludu zasłynął on wieloma łaskami i cudami tak za życia, jak i po śmierci.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Dziś świątynia uniejowska p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest siedzibą duchownej Kapituły Uniejowskiej ukierunkowanej na szerzenie kultu św. Bogumiła – patrona miasta.