Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Tradycja odpustu ku czci św. Tekli jest kultywowana w Dębnie od dawna, najstarsi mieszkańcy pamiętali jeszcze obchody sprzed II wojny światowej. Forma, w jakiej obecnie świętuje się ten dzień, została zapoczątkowana kilkanaście lat temu.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Odpust ku czci św. Tekli (23 września) jest uroczystością religijno-obyczajową. Rozpoczyna się południową mszą św., po której następują występy artystyczne. Część rekreacyjna nosi nazwę „W dzień św. Tekli ziemniaki będziem piekli” i gromadzi kilka tysięcy osób, w tym gości z całego powiatu i województwa.
Podczas wydarzenia można zapoznać się z działalnością lokalnych organizacji i instytucji, a także spróbować oryginalnych, lokalnych potraw. Niewątpliwą atrakcją wydarzenia są ziemniaki, pieczone przy dużym ognisku, które rozpala się w centrum Dębna. Ziemniaki te pochodzą z ziem z dużą zawartością wapnia lub z gleby piaszczystej. „Rakowski ziemniak pieczony” został wpisany na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju w 2011 r.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Dębno, od czasów założenia w 1569 r. przez Jana Sienieńskiego, było miastem aż do 1827 r. O czasach jego świetności świadczy zabudowa wsi – rynek wraz z układem urbanistycznym. W centrum wsi znajduje się kaplica św. Tekli. Powstała ona w XVIII w. Jest murowaną budowlą z dwuspadowym dachem. W środku znajduje się barokowa figura św. Tekli – patronki wsi. Istnieje legenda, która opowiada o pochodzeniu wspomnianej figury. Mówi się, że w dawnych czasach dębnianie, chcieli dorównać rakowianom, którzy organizowali wystawne odpusty. W Rakowie znajdowała się figura św. Tekli, którą pewnej nocy dębnianie ukradli i ustawili na swoim rynku. Mieszkańcy Rakowa odebrali swoją figurę, jednak na drugi dzień „cudownie” się ona pojawiła znów w Dębnie. W ten sposób św. Tekla stała się patronką wsi.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Odpust ku czci św. Tekli jest wciąż kultywowany przed mieszkańców Dębna jako wyraz tradycji i tożsamości lokalnej.
