Czas powstania
1776 r. – zakończenie budowy kościoła
Opis cech fizycznych
Sanktuarium w Mariańskim Porzeczu to przepiękny zabytek sztuki sakralnej i narodowej oraz chluba naszego regionu. To prawdziwa perła budownictwa sakralnego, dlatego też zasługuje na miano Gminnego Cudu Regionu. Goźliński kościół należy do najpiękniejszych barokowych zabytków architektury drewnianej w Polsce. Kościół wybudowano na planie krzyża łacińskiego, trzynawowy, w układzie bazylikowym z dwoma czworobocznymi wieżami przy zachodniej ścianie nawy. Ściany zewnętrzne okrywa pionowe, deskowe szalowanie. Tutejszy kościół przypomina do złudzenia murowaną świątynię barokową, mimo że zbudowany jest z drewna. Wnętrze kościoła ma styl barokowy, ale malowany – ściany zdobi unikatowa, iluzjonistyczna polichromia przedstawiająca architekturę murowaną. Malowidła zostały wykonane temperą, zgodnie z projektem marianina – o. Jana Niezabitowskiego. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, głównej patronki Zgromadzenia Marianów, który wyszedł spod pędzla o. J. Niezabitowskiego. W transepcie znajduje się słynący łaskami obraz Matki Boskiej Goźlińskiej, namalowany w XVII w. przez nieznanego autora, czczony do dziś przez okolicznych wiernych. Na stropie prezbiterium znajduje się malowidło wyobrażające otwarte, rozświetlone niebo z Trójcą Świętą wśród obłoków. Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu namalowano dziesięcioramienną „Gwiazdę Mariańską” symbolizującą 10 cnót Matki Bożej. Symbolizuje ona pierwotną regułę Zakonu Marianów, która kształtowała życie duchowe zakonników i inspirowała do maryjnego apostolstwa. Krzyże ołtarzowe, ambona, chrzcielnica, stacje drogi krzyżowej, rzeźba Matki Bożej Niepokalanej oraz organy pochodzą z XVIII wieku. W ostatnim czasie zostały wykonane prace, które służą utrwaleniu i zabezpieczeniu piękna zabytkowej świątyni, m.in. renowacja ołtarza głównego, ołtarzy bocznych czy kapitalny remont XVIII-wiecznych organów. Zaangażowanie i dokonania obecnego proboszcza ks. Jana Krajewskiego zostały zauważone i docenione. 7 listopada 2016 r. w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze miała miejsce siedemnasta już gala wręczenia Nagród Marszałka Województwa Mazowieckiego osobom, które realizują swoje pasje życiowe, robią rzeczy ważne, piękne i wartościowe. Jednym z laureatów konkursu był goźliński proboszcz ks. Jan Krajewski, który odebrał nagrodę z rąk marszałka Adama Struzika.
Opis kontekstów historycznych
W 1699 r. do Goźlina (Mariańskiego Porzecza jeszcze nie było) przybyli ojcowie i bracia Marianie wraz z założycielem zakonu Ojcem Stanisławem Papczyńskim. 24 listopada, nieco ponad miesiąc od ich przybycia, papież Inocenty XII zatwierdził zakon i pozwolił składać uroczyste śluby na Regułę 10 cnót Najświętszej Maryi Panny. Są to: czystość, roztropność, pokora, wiara, pobożność, posłuszeństwo, ubóstwo, cierpliwość, miłosierdzie i współczucie. W Goźlinie Ojciec założyciel zostawił dla swoich duchowych synów i naśladowców jedną z najcenniejszych pamiątek z domu rodzinnego – obraz Matki Bożej, czczony w tutejszym kościele do dnia dzisiejszego. Wkrótce wybudowano drewniany kościół. Niestety spłonął w 1769 r. Miejsce, w którym stał ten kościół upamiętnia krzyż przy drodze z Mariańskiego Porzecza do Niecieczy. Budowę nowego, istniejącego do dziś kościoła ukończono w 1776 r. Na balustradzie chóru jeden z cieśli wyciął dłutem ten właśnie rok. Klasztor goźliński dotknięty został po powstaniu styczniowym ukazem carskim kasującym zakony i zamknięty. Parafią w Goźlinie zarządzało od 1864 r. duchowieństwo diecezjalne. Marianie powrócili tam po 102 latach 12 lipca 1966 r., a 4 lata później otwarto na nowo kanonicznie dom zakonny. W 1968 r. biskup siedlecki uznał Kościół Goźliński za diecezjalne Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. 16 września 2007 r. założyciel zakonu o. Stanisław Papczyński został beatyfikowany w Licheniu. 4 listopada 2007 r. do kościoła w Mariańskim Porzeczu uroczyście wprowadzono relikwie błogosławionego Stanisława Papczyńskiego. Natomiast w czerwcu 2016 r. o. Papczyński został kanonizowany.
