Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Cerkiew powstała w latach 1894-96 z inicjatywy Kiryła Obuszkiewicza, proboszcza w Żmijowiskach. Według innych źródeł świątynia powstała w 1786 r., a przebudowana została pod koniec XIX w.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Jest to budowla drewniana wzniesiona w konstrukcji zrębowej, z narożami łączonymi na obustronny obłap z krytym czopem. Budowla jest orientowana i posadowiona na kamienno-ceglanej podmurówce, która została otynkowana, co dodaje jej solidności. Jej architektura opiera się na typowym dla cerkwi greckokatolickich układzie trójdzielnym, obejmującym prezbiterium, nawę główną i babiniec. Bryłę cerkwi uzupełnia zakrystia umiejscowiona od wschodniej strony prezbiterium oraz ganek przed babińcem, wsparty na dwóch drewnianych słupach. Nawa oświetlana jest przez dwa prostokątne okna umieszczone po obu stronach – południowej i północnej. W prezbiterium oraz babińcu znajduje się po jednym oknie z każdej strony. Dach nad nawą ma formę namiotową z charakterystycznym załamaniem, natomiast nad prezbiterium i babińcem zastosowano dachy kalenicowe. Wszystkie pokryte są blachą, co niegdyś zastępowało pierwotny gont. Każdą z części wieńczy makowiczka, która prawdopodobnie dawniej była zwieńczona krzyżem. Świątynię otacza szeroki, blaszany okap, a ściany powyżej niego zostały oszalowane pionowymi deskami. Wnętrze cerkwi również zachowuje tradycyjne rozwiązania architektoniczne. Nad nawą góruje zrębowa kopuła w formie namiotowej, a nad prezbiterium i babińcem zastosowano pseudosklepienia kolebkowe. Przy zachodniej ścianie nawy znajduje się chór śpiewaczy, który niegdyś był ważnym elementem życia liturgicznego. Dawniej na zachodniej ścianie nawy znajdował się ikonostas.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Cerkiew w Wólce Żmijowskiej została wzniesiona w XIX wieku, w okresie, gdy grekokatolicka wspólnota była bardzo licznym wyznaniem w regionie. Jej budowa wiązała się z potrzebą zapewnienia lokalnej ludności miejsca kultu, które odpowiadałoby zarówno ich duchowym potrzebom, jak i tradycjom wschodniego chrześcijaństwa.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
W 1991 roku przeprowadzono remont cerkwi z inicjatywy Pracowni Kultury Tęczy działającej pod auspicjami UNESCO. Wyposażenie nie zachowało się. W Muzeum Kresów w Lubaczowie znajduje się fragment ikonostasu z cerkwi w Wólce Żmijowskiej. W 2014 wykonano remont konstrukcji dachu i wymieniono jego pokrycie.
Cerkiew nie jest użytkowana od 1947 r.
