Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
W odległości około 200 metrów od głównej drogi znajduje się dwór- rozłożysty, parterowy z poddaszem. Jego centralna część pochodzi z końca XVII wieku. Przebudowany został na początku XIX wieku w stylu klasycyzmu, być może ponownie przebudowany lub remontowany około roku 1880 przez ówczesnego dziedzica, Kazimierza Wilczyńskiego. W pierwszej ćwierci XX wieku kolejną przebudowę wykonano dla Jana Kantego Steczkowskiego, ministra skarbu w rządzie Jana Kucharzewskiego i w pierwszym rządzie Wincentego Witosa oraz premiera rządu powołanego przez Radę Regencyjną. Zapewne na podstawie jego testamentu dwór w Korzeniowie stał się własnością Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie, drogą sprzedaży, w 1934 r. trafił w ręce kolejnych właścicieli.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Ten murowany, parterowy dwór z mieszkalnym poddaszem jest wybudowany na planie prostokąta w stylu klasycystycznym. Od frontu znajduje się czterokolumnowy portyk sięgający po gzyms facjaty, nakryty trójkątnym przyczółkiem. Dach jest czterospadowy, łamany. Budynek jest częściowo podpiwniczony.
Budynek typowego klasycystycznego dworu polskiego otacza rozległy ogród krajobrazowy o charakterze naturalistycznym, założony w XVII wieku na gruncie istniejącego pierwotnego zadrzewienia. Na terenie ogrodu znajduje się rozległy parter wodny, który stanowi pięć stawów połączonych ze sobą kanałami, o łącznej powierzchni obejmującej czwartą część ogrodu. Za elewacją ogrodową, na terenie łagodnie obniżającym się ku dolinie Wisłoki, ciągną się zwarte skupiska drzew. W starodrzewie ogrodu, który w okresie powojennym poniósł znaczące straty, dominują potężne lipy oraz dęby w liczbie przekraczającej sto drzew.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
W okresie międzywojennym majątek często zmieniał właścicieli. Ostatnim, zmarłym w 1945 r., był przedsiębiorca naftowy Leopold Szerauc. Po jego śmierci dwór z przyległym ogrodem znacjonalizowano. Do 2010 roku mieściło się w nim ZSP- szkoła, a następnie Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Osób Niepełnosprawnych “Radość” z siedzibą w Dębicy. W trakcie użytkowania przez szkołę budynek dworu został przebudowany, tracąc historyczny układ wnętrz, bryła nie uległa jednak przekształceniu.
LEGENDA
W Korzeniowskim parku znajduje się zabytkowa figura Matki Bożej. Z jej postawieniem związana jest legenda. Jedna z jej wersji głosi, że po tym, jak w jednym ze stawów utopiło się dziecko, nocami w okolicy zaczęło straszyć. Aby odpędzić złe moce, poświęcono stawy i nad brzegiem jednego z nich postawiono figurkę. Z kolei inna wersja mówi, że figurę Matki Bożej ufundował jeden z dziedziców dworu w podziękowaniu za ocalenie syna z topieli.
Korzeniów jest wsią położoną w powiecie dębickim, w gminie Żyraków. Znajduje się na terenie Doliny Dolnej Wisłoki. Został założony najprawdopodobniej w XII w. Jednym z pierwszych właścicieli Korzeniowa był Jan, w prostej linii wnuk Zawiszy Czarnego z rodu Sulimów Wieś, należąca do klucza dóbr Wiewiórka, przez wieki zmieniała dziedziców, a były wśród nich wielkie rody historyczne: Tarnowscy, Ostrogscy, Pasławscy, Lubomirscy i Sanguszkowie. Grób ostatniego z właścicieli, Leopolda Szerauca znajduje się na cmentarzu historycznym w Korzeniowie naprzeciwko kościoła.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Jeszcze nie tak dawno budynek prezentował się elegancko, o czym świadczą zdjęcia dworku na licznych stronach o tematyce turystycznej, ale teraz znów popada w ruinę. W 2020 roku w lokalnej prasie pojawiła się informacja, że spadkobiercy byłych właścicieli domagają się zwrotu dworu. W styczniu 2024 roku Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy postanowienie organu drugiej instancji: dworek i działka, na której stoi, wracają do spadkobierców, boisko wraz z parkiem i stawem zostają w posiadaniu gminy.
Zespół dworsko – parkowy w Korzeniowie został wpisany do Karpackiego szlaku ogrodów i domów historycznych.