Czas powstania
1932 r.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Kościół trójnawowy w stylu bazylikowym. Fasada zwieńczona wieżą nakrytą hełmem, posiada wejście główne i dwa mniejsze, boczne. Kościół łączy różne style architektoniczne, m.in. barokowe i romańskie.
Wnętrze sklepione, w nawach wsparte na sześciu filarach. Część wyposażenia kościoła pochodzi z okresu przedwojennego, jednak większość przedmiotów pochodzi z 1953 r. Jest to dzieło Ignacego Morawca z Bronowic. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Bolesnej, a w ołtarzach bocznych wizerunki Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej i Jezusa Miłosiernego. Okna zdobią witraże z postaciami świętych.
Opis kontekstów historycznych
Pierwsze informacje o Woli Baranowskiej pochodzą już z 1470 r., jednak samodzielna parafia powstała tu dopiero 15 VIII 1924 r. kiedy decyzją biskupa L. Wałęgi wydzielono ją z parafii baranowskiej. Pierwszy kościół drewniany spłonął w pożarze w 1926 r. Budowę nowego kościoła według projektu inż. Michała Mikosia z Tarnowa rozpoczęto w 1927 r., a zakończono w 1932 r. Podczas II wojny światowej budynek został częściowo zniszczony. Świątynię odbudowano w latach1950-51, a konsekracja nastąpiła w 1958 r.
