1784 rok.
Kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Radomyślu Wielkim jest to budowla późnobarokową ze znacznie zatartymi cechami stylowymi. Murowana z cegły i otynkowana, trzynawowa, bazylikowa, posiadająca prezbiterium zamknięte trójbocznie, po bokach którego są umieszczone dwie dobudówki zakrystyjne. Z przodu przy nawie jest umieszczona dobudówka, być może nieukończona wieża, w jej przyziemiu znajduje się kruchta. Świątynia nakryta jest dachami dwuspadowymi i pulpitowymi. Nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Do zakrystii wchodzi się przez portal murowany, barokowy powstały być może przed 1779 rokiem. Nad wejściem głównym znajduje się tablica marmurowa Eliasza z Granowa Wodzickiego, wykonana w 1784 roku Wnętrze prezbiterium i naw bocznych jest nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami, nawę nakrywa strop płaski.
Ołtarz główny pochodzi z XX wieku, w nim znajdują się późnobarokowe rzeźby świętych Piotra, Pawła, Stanisława i Wojciecha oraz obraz Przemienienia Pańskiego, zapewne powstały pod koniec XVIII w., wielokrotnie restaurowany. Kościół posiada cztery ołtarze boczne, dwa zostały wykonane w 1929 roku, dwa pozostałe powstałe w 1951 roku, jeden z nich jest ludowy i posiada motywy rokokowe. Obrazy w ołtarzach zostały namalowane przez J. Serednickiego i P. Sławińskiego. Chrzcielnica jest marmurowa, późnobarokowa i pochodzi być może z końca XVIII Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, świętymi Anną i Janem Chrzcicielem, powstał według Murilla na początku XIX w. Witraże przedstawiają postacie świętych i zostały wykonane około 1950 roku w pracowni M. Paczki. Rzeźba Chrystusa u słupa, w stylu barokowo-ludowym pochodzi z 1. połowy XIX w.
Kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego jest już trzecią świątynią zbudowaną od daty powstania miasta. Dwie poprzednie, drewniane spłonęły w pożarze. Staraniem ówczesnego właściciela dóbr radomyskich Eliasza Wodzickiego wzniesiono nową, murowaną świątynię. Wśród dat odnaleźć można trzy. Jedna, umieszczona nad wejściem do świątyni, podaje rok 1784, który jest prawdopodobnie datą zakończenia budowy. Kolejna w prezbiterium, po prawej stronie ołtarza głównego podaje datę 3 października 1787 r. jako dzień konsekracji świątyni, natomiast tablica na zewnętrznej stronie prezbiterium informuje o wmurowaniu kamienia węgielnego 28 września 1778 r. Ten trzeci kościół otrzymał wezwanie Przemienienia Pańskiego (prawdopodobnie od obrazu umieszczonego w ołtarzu głównym). Ołtarz główny ufundowany został przez Ludwika Kostórkiewicza z żoną Antoniną, pozostałe ze składek dobrowolnych.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Radomyśl Wielki
