Kościół Św. Wawrzyńca w Wachowie

Czas powstania

1679 r. (1706 r.)

Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu

Świątynia jest budowlą orientowana o konstrukcji zrębowej z kolebkowym sklepieniem w prezbiterium. Ściany zewnętrzne podbite są gontem. Wieża ma konstrukcję słupową, która nakryta jest czworobocznym hełmem. Wyposażenie wnętrza kościoła jest w większości barokowe i pochodzi z I połowy XVIII wieku. Główny ołtarz ozdobiono rzeźbami św. Jana Ewangelisty, św. Jakuba i trzech aniołów, a w ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Pochodzą one, jak i ambona, z XVIII wieku. Chrzcielnica posiada wyrzeźbioną scenę chrztu w Jordanie. Nad całością dominuje krucyfiks pochodzący z początków XV wieku.

Opis kontekstów historycznych

Pierwsza wzmianka o kościele pw. św. Wawrzyńca w Wachowie ujęta jest w opolskich aktach archidiakonackich i pochodzi z 1679 roku. W 1706 roku została wybudowana nowa świątynia, bowiem istniejąca okazała się za mała, a ponadto uległa zniszczeniu. Wówczas też zainstalowane zostały organy kościelne, których fundatorem był Gottfried Ludwik von Schimonsky. W 1833 roku kolatorem kościoła zostało księstwo raciborskie. I wojna światowa jak i II wojna światowa oszczędziły drewniany kościółek przed zniszczeniem. W 1952 roku, pod kierunkiem ówczesnego proboszcza księdza Antoniego Kaleja, przeprowadzono gruntowny remont. W 1976 roku założono nowy dach nad prezbiterium, zakrystią oraz zakonserwowano całą budowlę od zewnątrz. W 1982 roku wymalowano wnętrze kościoła (m.in. wyzłocono ołtarze, wymalowano ściany i sufit, odnowiono ramy stacji Drogi Krzyżowej). W następnym roku położono dach na pozostałej części kościoła i ogrodzono plac. Podczas wymiany podłogi w 1984 roku odkryto pod świątynią stare cmentarzysko oraz znaleziono pisany gotykiem w języku niemieckim dokument z 1860 roku opisujący wymianę podłogi. Podczas remontu wieży w 1984 roku znaleziono spisany w języku polskim dokument z 14 lipca 1913 roku, mówiący o jej remoncie. W 1990 roku postawiono dzwonnicę z jednym dzwonem. W 1992 roku poprowadzono nową instalację elektryczną, a w dwa lata później wykonana została instalacja nagłaśniająca plac kościelny.
Świątynia od 1954 roku figuruje w rejestrze zabytków województwa opolskiego (nr 86/54), znajduje się również na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego.

      Dane identyfikacyjne

Województwo: opolskie
Gmina: Olesno