Rok 1881.
Kościół w Przecławiu jest jednonawową świątynią, zbudowaną na planie krzyża łacińskiego, z bocznymi kaplicami o charakterze transeptu. Do fasady przylega czworoboczna wieża, przechodząca w górnej kondygnacji w ośmioboczną, nakryta ostrosłupowym hełmem. Przyziemie wieży mieści kruchtę, do której prowadzi neogotycki portal. Powyżej znajduje się rozeta z mozaiką przedstawiającą Matkę Boską. Korpus kościoła wzmocniony jest przyporami.
Większość wyposażenia wnętrza wykonana jest w stylu neogotyckim i pochodzi z warsztatów tyrolskich F. Stuflessera. Ze starszych sprzętów pozostały w kościele późnobarokowy krucyfiks z XVIII wieku w jednym z ołtarzy bocznych oraz renesansowe, odlane z brązu epitafium trzech kobiet: Anny Czyżowskiej (żony Mikołaja Koniecpolskiego), jej córki Katarzyny i synowej Anny z Ligęzów, fundowane w 1584 roku przez męża tej ostatniej, Andrzeja Koniecpolskiego. W jednym z ołtarzy bocznych wprawiony jest otoczony lokalnym kultem obraz Matki Bożej Różańcowej z początku XVII wieku, malowany na desce.
Wnętrza prezbiterium i kaplic przykryte są sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, wnętrze nawy zwykłym stropem płaskim. Nawiązującą do stylu secesji polichromię ornamentalną i figuralną malował w 1961 roku tarnowski artysta Stanisław Westwalewicz, lecz obecnie już nie istnieje.
Kościół powstał w 1881 roku za sprawą ówczesnego proboszcza ks. Erazma Piotrowskiego, w parafii o historii sięgającej końca XII wieku, na miejscu poprzedniego, zagrożonego katastrofą budowlaną. Projekt nowego kościoła wykonał Franciszek Bigo z Mielca. Konsekrował świątynię w 1886 roku biskup tarnowski Ignacy Łobos. Budowę planowano zrealizować w latach 1879–1881, na przeszkodzie stanął jednak panujący w okolicy głód i będący jego konsekwencją brak zadeklarowanych składek. Ostatecznie kościół powstał w latach 1881–1882. Budowlę usytuowano na wzniesieniu, na którym stała dotychczasowa świątynia, ale nieco bliżej miasta, by uniknąć osuwania się terenu, które przyczyniało się do pękania murów. Przed końcem XIX wieku m.in. sprowadzono z Tyrolu nowe ołtarze, przyczynili się do tego swoją hojnością zarówno parafianie, jak i hr. Mieczysław Rey. Około 1911 roku w oknach północnej ściany i zamknięcia prezbiterium założono witraże figuralne. Po uszkodzeniach z czasu I wojny światowej budowlę remontowano, prace obejmowały m.in. wymianę stropu w nawie. W pierwszej połowie lat 30. XX wieku wstawiono witraże ornamentalne do okien po południowej stronie prezbiterium, sprawiono również kompozycje medalionowe do okien nawy i kaplic, odnowiono starsze przeszklenia w prezbiterium (1931), ponadto wymieniono posadzkę, wyremontowano wszystkie ołtarze oraz pokryto blachą część dachu. W 1944 roku, podczas walk frontowych, kościół został uszkodzony. Dach naprawiono od razu, natomiast remont nadwyrężonej wieży przeprowadzono przypuszczalnie dopiero jesienią 1945 roku, kiedy też odnowiono całą świątynię. W 1961 Stanisław Westwalewicz wykonał figuralno-ornamentalną dekorację malarską wnętrza. W latach 1998–2005 kościół poddany został gruntownej renowacji, założono wówczas nowy, żelbetowy strop, zaprojektowany przez Juliana Klimka. Dziś na szczególną uwagę zasługuje kamienny portal z I poł. XVII wieku, obraz Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem i Katarzyną pochodzący z XVII wieku, oraz brązowa tablica epitafijna z datą 1584.
Województwo: podkarpackie
Gmina: Przecław
