Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
1466-1475, przebudowa od 1740 (ponowna konsekracja 1761)
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół św. Bartłomieja znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce. Jest jedynym w Polsce obiektem sakralnym o konstrukcji więźbowo-zaskrzynieniowej w stylu późnogotyckim. Wejście od strony południowej, zamknięte kruchtą dobudowaną w 1839 roku, zdobi portal autorstwa Macieja Mączki, w który wkomponowane są inskrypcja na chwałę bożą, rok budowy, herby Odrowążów i gotyckie motywy roślinne. Portal jest arcydziełem snycerskim na skalę europejską wyrzeźbionym w drewnie z dębów niepołomickich. Na co dzień nie jest on jednak udostępniony do zwiedzania.
Wnętrze kościoła oszalowane jest deskami, a nad nawą główną znajduje się barokowy strop. W dużej mierze udało się zachować zasadniczy, gotycki układ przestrzenno-konstrukcyjny. Na stropie zobaczymy polichromię nieznanego autora datowaną na 1776 rok i przedstawiającą św. Bernarda z Clairvaux, a na ścianach portrety biskupów krakowskich: Iwona Odrowąża, Jana Prandoty i Zbigniewa Oleśnickiego. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Bartłomieja, któremu towarzyszą wizerunku śś. Piotra i Pawła.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół św. Bartłomieja jest znajduje się przy ulicy Klasztornej i należy do zakonu cystersów. Na miejscu obecnej świątyni stał wcześniej mały, drewniany kościół wzmiankowany w XIII wieku. Powstał dla miejscowej ludności nad którą opiekę duszpasterską sprawowali właśnie cystersi, a wokół niego stworzono cmentarz. Obiekt padał ofiarą pożarów. W 1466 roku opat Piotr Hirszberg podjął decyzję o jego rozbiórce i polecił wybudować istniejącą do dzisiaj świątynię. Zadanie to wykonywał cieśla królewski Maciej Mączka, a prace trwały w latach 1466-1475 i zakończyły się konsekracją dokonaną przez biskupa Jana Rzeszowskiego. Usytuowany jest tradycyjnie, a więc prezbiterium skierowano na wschód. Początkowo nie miał kaplic bocznych i cały pokryty był gontem. W 1740 roku rozpoczęto przebudowę kościoła, który w 1761 roku ponownie poświęcił biskup Franciszek Potkański. Działania te zmieniły bryłę budynku na krzyż łaciński, a wewnątrz powstała nawa poprzeczna. Do 1839 roku funkcjonował cmentarz otaczający kościół.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Bardzo dobry