Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
przełom lat 10 i 20 XXI w.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Wyjątkowe rzeźby przedstawiające sceny typowych zajęć na wsi. Kobiety i mężczyźni podczas wykonywania prac polowych wyposażeni w narzędzia, przy maszynach i urządzeniach rolniczych, takich jak wialnie, młocarnie, przy bronach, pługach, często na, lub przy wozach drabiniastych, fasiągach czy saniach, w które zaprzęgnięte są konie i krowy
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Jan Gryboś z Gródka swoimi pracami stworzył wyjątkowy zapis tego, jak wyglądało tradycyjne rolnictwo w tych rejonach. Z wyjątkową dokładnością i dbałością o każdy szczegół przedstawił narzędzia i urządzenia wykonywane i używane na wsi, dziś wyparte przez nowoczesny sprzęt produkowany w fabrykach. Wozy, jakie w miniaturze pozostawił nam twórca z Gródka, dziś używane są raczej podczas dożynek, czy zabaw wiejskich. Podobnie jak sanie, które niegdyś zaprzęgnięte w konie bywały jedynym środkiem transportu mogącym dotrzeć w zasypane zakątki wsi i lasu, dziś zdobią raczej skanseny. Ciekawostką mogą się wydawać zaprzęgnięte w brony czy pług krowy, jednak widok taki, na pograniczu Beskidu Niskiego i Pogórza Ciężkowickiego był dość powszechny jeszcze w latach 90 ubiegłego wieku. Dorobek rzeźbiarski Jana Grybosia można traktować jako reportaż ukazujący codzienne życie w Gródku.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
nie dotyczy