Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Kościół został wybudowany w 1581 roku, co czyni go jednym z najstarszych drewnianych kościołów w regionie Małopolski. Modrzewiowy kościółek, położony jest na stromym zboczu wzgórza Babiny wśród kilkusetletnich drzew. Jego budowa została rozpoczęta w 1581 roku, dzięki staraniom ówczesnego żupnika wielickiego Sebastiana Lubomirskiego. Konsekracji świątyni dokonał kardynał Jerzy Radziwiłł w 1598 roku.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół św. Sebastiana to drewniana konstrukcja w stylu późnogotyckim. Został zbudowany na planie krzyża łacińskiego, z charakterystyczną wieżą o konstrukcji słupowej i zadaszeniem gontowym. Wnętrze świątyni zdobią polichromie wykonane w XVII wieku, przedstawiające motywy biblijne i maryjne. Znajduje się tam również barokowy ołtarz główny oraz cenne obrazy, w tym wizerunek św. Sebastiana.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół został zbudowany w okresie nasilających się epidemii dżumy w Europie. Święty Sebastian, patron chroniący przed zarazami, stał się szczególnie popularny w tym czasie, co tłumaczy dedykację świątyni. Kościół przetrwał liczne wojny i niekorzystne warunki pogodowe, stanowiąc świadectwo religijności i architektonicznych tradycji Wieliczki.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kościół jest w bardzo dobrym stanie, poddawany regularnym pracom konserwatorskim. Obecnie pełni funkcję zarówno sakralną, jak i turystyczną. Odbywają się w nim nabożeństwa, a także wydarzenia związane z lokalną tradycją. Kościół jest pod stałą opieką konserwatorów zabytków.
Kościół św. Sebastiana w Wieliczce to prawdziwy cud regionu, łączący piękno architektury z głębokim znaczeniem historycznym i religijnym.