Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Według ekspertów i archeologów najstarsze drzewo użyte do konstrukcji kościoła zostało ścięte jesienią/zimą 1373/1374 r.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Jeden z najstarszych drewnianych kościołów w Polsce. XIV-wieczna jednonawowa, kryta gontem świątynia powstała na fundamentach z XIII w. Świątynię zdobi późnorenesansowa polichromia z XVII w. – jedna z najcenniejszych w Polsce. Na łuku tęczowym, pomiędzy prezbiterium a nawą, rozciąga się wizja Sądu Ostatecznego, na ścianach bocznych przedstawiono sceny z Nowego Testamentu, natomiast w nawach – z życia św. Mikołaja i św. Małgorzaty. Ciekawym uzupełnieniem są ornamenty anielskie i roślinne. Na belce tęczowej znajduje się krucyfiks, pod którym czuwają wycięte z desek postacie Matki Boskiej i św. Jana. Najstarszym elementem wyposażenia są późnogotyckie rzeźby Rodziny NMP.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
W XIV w. cystersi z Łekna dążyli do założenia w posiadłościach klasztornych miasta. Miejscem przeprowadzenia lokacji miało być Tarnowo Pałuckie – miejscowość odległa ok. 1,2 km od siedziby klasztoru. Ówczesny opat łekneński Herman był kapelanem Kazimierza Wielkiego, toteż zdołał uzyskać królewską aprobatę na realizację przedsięwzięcia (1370 rok). Dla zapewnienia odpowiedniej przestrzeni życia religijnego przyszłych mieszczan, zbudowano w Tarnowie nowy kościół pw. św. Mikołaja. Chociaż miasto w tej miejscowości nigdy nie rozwinęło się, świątynia pozostała na swoim miejscu do dziś.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kościół jest jednym z najstarszych zachowanych w podstawowej bryle kościołów drewnianych w kontynentalnej części Europy.
