Kościół pw. Matki Bożej Anielskiej w Rąbinie to świątynia katolicka zbudowana w latach 1925–1927. Do 1945 roku był to kościół protestancki, a po zakończeniu II wojny światowej stał się kościołem katolickim. Kościół jest zlokalizowany w gminie Rąbino, w powiecie świdwińskim, w województwie zachodniopomorskim. Jest to budowla w stylu neogotyckim, wzniesiona z cegły ceramicznej, z charakterystyczną wieżą, która ma trzy kondygnacje.
Budynek kościoła został posadowiony na cokole granitowym. Świątynię założono na planie krzyża łacińskiego. Nawa główna z prezbiterium oraz zakrystią wyodrębnioną prostokątnym ryzalitem. Prezbiterium zamyka półkolista absyda, nakryta trójspadowym dachem. W oknach absydy znajdują się witraże. Kościół posiada czworoboczną, trójkondygnacyjną wieżę Ściany są murowane z cegły ceramicznej. Dach kościoła pokryty jest blachą ocynkowaną. Wewnątrz kościoła znajduje się empora drewniana, na którą prowadzą schody drewniane. Empora wsparta jest na czterech drewnianych filarach. Okna prostokątne zakończone półkoliście. Wejście do kościoła przez kruchtę, od strony południowej. Wejście boczne prowadzi do zakrystii, na wieżę i klatkę prowadzącą na emporę.
Na chórze muzycznym znajdują się czynne organy. W wieży znajdują się dwa dzwony. W świątyni nie ma starego wyposażenia, w większości pochodzi ono z XIX w. Na uwagę zasługują: witraże w oknach absydy przedstawiające symbole eucharystyczne, empora drewniana, konfesjonał drewniany oraz drzwi zewnętrzne i boczne. W otoczeniu świątyni znajduje się cmentarz komunalny. Na placu przykościelnym rosną stare drzewa.
Na wieży zawieszone są dwa dzwony. Kościół stanowi centralne miejsce parafii, która została ustanowiona w 1951 roku. Parafia należy do diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej i dekanatu Połczyn-Zdrój.
Stan obecny kościoła pw. Matki Bożej Anielskiej w Rąbinie jest dobry, choć wymaga pewnych prac konserwacyjnych. Kościół jest regularnie użytkowany przez lokalną wspólnotę katolicką, a także pełni funkcje kulturalne i społeczne w regionie. Zachował swoje neogotyckie cechy, a wnętrze, w tym witraże i organy, stanowi cenną część dziedzictwa architektonicznego. Choć obiekt nie przeszedł większych renowacji od jego budowy w latach 20. XX wieku, dzięki dbałości lokalnych wiernych i parafii, stan techniczny kościoła pozostaje zadowalający.