Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Kościół pw. Św. Piusa w Komorowie został wzniesiony w latach 1948–1958 jako odpowiedź na potrzebę wspólnoty lokalnej w okresie powojennym. Bryłę budynku ukończono w 1953 roku, natomiast prace wykończeniowe trwały jeszcze do roku 1958 roku, a ich zakończenie zwieńczono ustanowieniem samodzielnej parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Komorowie.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół jest przykładem malowniczego modernizmu z silnymi odniesieniami do rodzimej tradycji architektonicznej, czerpiącego inspiracje z romanizmu i baroku. Świątynia ma formę centralnej rotundy otoczonej obejściem i nakrytej kopułą o łamanym, krzywolinijnym układzie, zwieńczoną ośmioboczną latarnią. Wnętrze składa się z przestronnej nawy, prezbiterium w kształcie półkolistej absydy oraz kruchty poprzedzonej kolumnowym podcieniem.
Na elewacji północnej znajduje się siedmioprzęsłowy podcień z kolumnami o stylizowanych kapitelach, wzorowanych na oryginalnym projekcie Brunona Zborowskiego. Kopuła z podniebieniem zdobionym latarnią wypełnia przestrzeń nawy głównej. W kościele dolnym znajduje się dodatkowa kaplica, do której dostęp zapewniają zewnętrzne schody. Wewnątrz kościoła znajdują się kamienne tablice z nazwiskami poległych w czasie II wojny światowej.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Historia powstania kościoła pw. Św. Piusa X sięga lat 30. XX wieku, kiedy to lokalna społeczność zaczęła starania o budowę świątyni. Plany te przerwał wybuch II wojny światowej, a zmiany polityczne po wojnie wymusiły przeniesienie lokalizacji budowy. Zainicjowana w 1948 roku budowa kaplicy przy ówczesnym pl. Mickiewicza, obecnie pl. Księdza Kanonika Tadeusza Kozłowskiego była możliwa wyłącznie dzięki wytrwałości mieszkańców. Świątynia była budowana w trudnych czasach, powstała dzięki silnemu zaangażowaniu lokalnej społeczności. Kolejne dekady przyniosły rozbudowę kościoła oraz nowe elementy wystroju, takie jak rzeźby Chrystusa Ecce Homo i Pieta, witraże oraz tablice pamiątkowe. Kościół stanowi świadectwo przetrwania i odbudowy wspólnoty w powojennej Polsce.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kościół jest w dobrym stanie technicznym, dzięki licznym pracom konserwatorskim i remontowym, w tym generalnej renowacji w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Świątynia jest czynna i stanowi centrum życia duchowego Komorowa, a jej architektura i historia przyciągają turystów i wiernych. Regularnie odbywają się w nim nabożeństwa, uroczystości religijne oraz wydarzenia kulturalne.
