Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
1678 r.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół posiada konstrukcję zrębową. W prezbiterium jest sklepienie kolebkowe, w nawie strop belkowany. Chór muzyczny jest przedłużony do połowy ściany bocznej. Parapet chóru i empory są ozdobione 12 scenami z życia św. Barbary (z ok. 1700 r). Ołtarz główny pochodzi z 1680 r. (barokowy). Są na nim rzeźby świętych: Franciszka, Antoniego, Jadwigi, Michała Archanioła. U góry ołtarza obraz Ukrzyżowanie. Dwa boczne ołtarze (barokowe) Matki Bożej i św. Bartłomieja. Parapet chóru i empory zdobione są namalowanymi 12 scenami z życia Św. Barbary. Kościół z zewnątrz otoczony jest sobotami.
W 1978 roku dobudowano dzwonnicę obok Kościoła, w 1989 staraniem mieszkańców, został wymieniony gontowy dach i ogrodzenie. A w roku 1997 wybudowano kaplicę – Dom Przedpogrzebowy.
W 2001 roku kościółek został bestialsko zrabowany. Po odzyskaniu części rzeźb – figur w 2013 roku został profesjonalnie odrestaurowany główny ołtarz. Wymieniono także pokrycie dachu gontowego na całym kościele. Następnie dzięki środkom z Unii Europejskiej zainstalowano system wykrywania i sygnalizacji pożaru, włamania i napadu.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Niewielki kościół drewniany z 1678 r. Pierwotnie został wzniesiony w Opolu na placu
Wolności, w pobliżu filharmonii, w miejscu zrujnowanego klasztoru bernardynów i kaplicy
fundacji książęcej z 1473 r. Należał do franciszkanów, a po sekularyzacji zakonu w 1811 r. został
sprzedany do wsi Kolanowice. Został rozebrany i ponownie złożony w nowym miejscu bez
użycia gwoździ. Ponownie został konsekrowany w 1812 r. Przylegająca do kościoła wieżadzwonnica została dobudowana w 1978 r. Kościół należy do parafii w Osowcu-Węgrach
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kościół nieprzerwanie pełni swoje funkcje sakralne, będąc kościołem filialnym parafii Węgry-Osowiec. Możliwe zwiedzanie w ramach nabożeństw, a także po ustaleniu z proboszczem.
Fot. Sławomir Milejski
