Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Figura powstała w 1796r , odnowiona została w 1896r.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Kapliczki i „świątki” z wapienia pińczowskiego to charakterystyczne elementy kultury materialnej Ponidzia, szczególnie w okolicach Buska-Zdroju, które mają głębokie korzenie w tradycji sakralnej i regionalnej.
Figura Najświętszej Marii Panny Niepokalanego Poczęcia w Szańcu wykonana jest z kamienia, najprawdopodobniej z wapienia pińczowskiego, który jest powszechny w regionie Ponidzia. Kamień ten ma jasny, kremowy kolor, co nadaje figurze subtelną, ale jednocześnie solidną estetykę. W wyniku upływu lat figura mogła uzyskać patynę, co podkreśla jej zabytkowy charakter.
Figura przedstawia Matkę Bożą w postawie stojącej, z rękami wyciągniętymi w geście błogosławieństwa lub modlitwy. Taki układ rąk jest typowy dla wizerunków Niepokalanej, gdzie Maryja jest ukazana jako postać pełna łaski i świętości. Jej postawa jest dostojna i spokojna, emanuje ciszą i kontemplacją.
Maryja jest ubrana w długą szatę, która spływa w elegancki sposób w dół jej ciała. Szata jest szeroka, z licznymi fałdami, które są starannie wyrzeźbione, co nadaje figurze realistyczny wygląd. Płaszczyk, który Maryja nosi na ramionach, jest również zwiewny i opada na jej plecy. Kolor szaty jest zazwyczaj jasnoniebieski lub biały, zgodnie z tradycyjnym przedstawieniem Matki Bożej Niepokalanej. Tego rodzaju detale w odzieży postaci wskazują na jej czystość i świętość.
Twarz Najświętszej Marii Panny jest delikatnie wykuta, z łagodnym i spokojnym wyrazem. Oczy są skierowane lekko w dół, co może sugerować postawę modlitewną lub skupienie na Bożej woli. Usta są zamknięte, z subtelnym, nieco uśmiechniętym wyrazem. Twarz jest pełna ciepła i łagodności, co jest charakterystyczne dla maryjnych wizerunków, które mają na celu wywołanie uczucia czułości i opieki.
Detale figury, takie jak fałdy szat, kształt twarzy, a także drobne elementy wystroju, są starannie wykonane. Chociaż figura jest prawdopodobnie rzeźbiona w stylu ludowym, detale świadczą o wysokiej jakości pracy rzeźbiarza, który włożył trud w oddanie charakterystyki postaci Maryi.
Rzeźba figury jest w stylu tradycyjnej sztuki ludowej, która zachowuje pewną prostotę i naturalność, ale jednocześnie jest bardzo wyrazista w swoich symbolicznych przekazach. Wykonana jest w sposób, który ma na celu oddanie świętości postaci Maryi, a jej obecność w przestrzeni publicznej ma wzmacniać poczucie modlitwy i religijnego święta.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Ponidzie, w tym okolice Szańca i Buska-Zdroju, to region o długiej tradycji religijnej, z silnym wpływem katolickim i bogatą historią kultu religijnego. Figury maryjne, w tym te przedstawiające Matkę Bożą Niepokalanego Poczęcia, były charakterystycznym elementem lokalnego krajobrazu sakralnego. Rzeźby te często pełniły funkcję nie tylko religijną, ale i społeczną, będąc miejscami modlitw i spotkań wiernych. Były one także znakami ochrony i opieki dla podróżnych oraz symbolami obecności świętości w codziennym życiu mieszkańców.
W regionie Ponidzia kamień wapienny, charakterystyczny dla tego obszaru, był szeroko wykorzystywany do tworzenia przydrożnych rzeźb i kapliczek. Figura w Szańcu, podobnie jak inne lokalne dzieła sztuki sakralnej, była częścią tej tradycji, stanowiąc element przestrzeni publicznej i wyraz pobożności społeczności wiejskiej.
Figura Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia przed Domem Parafialnym w Szańcu jest jednym z elementów sakralnego dziedzictwa tej miejscowości. Choć szczegółowa historia tej konkretnej figury nie została szeroko udokumentowana w dostępnych źródłach, można przypuszczać, że związana jest z bogatą tradycją religijną parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Szańcu.
Parafia ta sięga swoimi korzeniami XIII wieku i na przestrzeni wieków była świadkiem wielu wydarzeń historycznych. Kościół, który stanowi centralny punkt życia religijnego, znany jest z licznych zabytków i pamiątek sakralnych, takich jak gotycki tryptyk czy inne elementy wyposażenia kościelnego. W 2014 roku otwarto tam pierwsze w diecezji kieleckiej muzeum parafialne, które gromadzi cenne zabytki związane z historią tego miejsca.
