Budynek poczty przy ulicy Śląskiej, gmach u zbiegu ulic Śląskiej i Kopernika, został wybudowany w 1926–31 według projektu architekta Adolfa Szyszko-Bohusza. W Częstochowie ten architekt zaprojektował również spowiednicę, krużganki i frontową część kaplicy Najświętszej Maryi Panny w klasztorze jasnogórskim. Dwupiętrowy budynek wzniesiony z użyciem żelazo-betonu, ma charakter konstruktywistyczny, usytuowany został na planie podkowy. Gmach pierwotnie był trójskrzydłowy, jednak na przełomie lat 80. i 90. XX wieku od ulicy Kopernika dobudowano fragment, a od strony pasażu Opolczyka dostawiono nowy budynek. Obie inwestycje te spowodowały, że obiekt ma obecnie formę czworokąta. W narożniku południowo-zachodnim gmachu znajduje się trójkondygnacyjna wieża, jej górna część jest stalowo-szklana, ma kształt sześcianu z czterema wielkimi tarczami zegarowymi. Przeszklony sześcian nie jest niczym przykryty, w jego wnętrzu znajduje się maszt. W przeszłości zegar był wielokrotnie naprawiany, nawet po tym, jak około 2000 roku otrzymał nowy mechanizm sterowany falami radiowymi.
Gmach wznoszony był przez ponad sześć lat. W grudniu 1925 zakupiono plac pod jego budowę i od 1926 prace postępowały systematycznie, aż do II połowy 1928. Dopiero w II połowie 1929 kontynuowano dalszą budowę. Prace zakończono je na przełomie lat 1930–31. Koszty budowy ostatecznie zamknęły się sumą 1550 tys. zł. Po wykonaniu prac przy wyposażeniu wnętrza, budynek został oddany w marcu 1931, ;podczas uroczystego otwarcia urzędu, jego poświęcenia dokonali biskup częstochowski ks. Teodor Kubina i ks. Bolesław Wróblewski, proboszcz parafii pw. św. Rodziny. Do gmachu przy ulicy Śląskiej przeniesiono pocztę z budynku przy alei Kościuszki 7 (funkcjonowała tam od 1916). Umieszczono tu również stację łączności telegraficznej i centralę telefoniczną. W 1933 wszystkich abonentów telefonicznych przełączono z centrali ręcznej na automatyczną, uruchomiono nową stację z dalekosiężnym kablem, dzięki któremu było możliwe połączenie bezpośrednie z 24 najważniejszymi miastami w Polsce. W budynku poczty wkrótce rozpoczęła pracę nowa centrala międzymiastowa – miała dziewięć stanowisk do rozmów międzymiastowych.
Do 1939 funkcjonowały tu dwa urzędy: Obwodowy Urząd Pocztowy i Rejonowy Urząd Telefoniczno-Telegraficzny. Od 26 VIII do 2 IX 1939 w piwnicach narożnika południowo-zachodniego budynku znajdowała się zbiornica meldunkowa obrony przeciwlotniczej. Gromadzono tu (dzięki łączności telefonicznej) informacje napływające z rejonów Lublińca, Praszki, Krzepic. Utrzymywano też łączność z lotniskiem polowym w Zrębicach i punktami obserwacyjnymi na granicy z Niemcami.
W czasie okupacji niemieckiej w budynku funkcjonowała Deutsche Post Osten (Niemiecka Poczta Wschód). Po zawierusze wojennej i wkroczeniu do Częstochowy Armii Czerwonej, Główny Urząd Pocztowy Częstochowa 1, u zbiegu ulic Śląskiej i Kopernika, został uruchomiony 1 II 1945. Od lat 50. XX wieku w gmachu funkcjonowały: Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny Częstochowa 1, Powiatowy Zarząd Pocztowy i Rejonowy Urząd Telekomunikacyjny (od kwietnia 1954 przy ul. Modzelewskiego 19).
Od roku 1975 znajdował się tu Wojewódzki Urząd Telekomunikacji i Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny Częstochowa. W 1991, gdy przedsiębiorstwo Polska Poczta, Telegraf i Telefon podzieliło się na Pocztę Polską i Telekomunikację Polską, budynek przypadł tej drugiej firmie. Gmach w czerwcu 1989 został wpisany do rejestru zabytków i otrzymał opiekę konserwatorską. Pomimo tego w 1991 (za zgodą wojewódzkiego konserwatora zabytków) przeprowadzono prace remontowe w hali obsługi na parterze. Wówczas wymieniono oryginalną posadzkę z płytek ceramicznych, a jednolite, stylowe lady drewniane i pulpity zastąpiono aluminiowymi. Zachowany został ozdobny kasetonowy sufit. W 1995 zlikwidowano, specjalnie zaprojektowane dla tegoż budynku, dwie pary drzwi obrotowo-kurtynowych (zastąpiono je zwykłymi drzwiami). Od 2013 budynek należy do Orange Polska, poczta funkcjonuje tu nadal, w dużej sali na parterze od strony ulicy Śląskiej.