Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Zlokalizowany w Uniejowie, nieopodal rzeki Warty, zamek gotycki wybudowany został w latach 1360–1365. Jego fundatorem był arcybiskup Jarosław Bogoria ze Skotnik. Budynek ten służył jako rezydencja i skarbiec arcybiskupów i późniejszych prymasów Polski.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Uniejowski zamek jest jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych budynków obronnych w Polsce. Na elewacji oraz we wnętrzu można zauważyć wiele oryginalnych elementów przypominających o jego bogatej historii.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
W dziejach zamku wyróżnić można kilka faz, które wpłynęły na jego wygląd. Pierwszą z nich jest okres powstania fortecy, datowany na XIV w. Kolejna to czas przekształceń oraz podniesienia walorów obronnych w XV w. Generalny remont, który przeprowadzono w pierwszej połowie XVII w., zmienił budynek w barokową rezydencję. Największych zmian dokonano jednak w XIX w., podczas przekształcania zamku w założenie pałacowe, należące do hrabiowskiej rodzinny Tollów.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Ostateczny kształt nadały obiektowi prace konserwatorskie z lat 1952-1962, podczas których zatrzymano procesy destrukcji, zabezpieczono budowlę i uwypuklono jej gotyckie cechy. W 1967 r. zamek wpisany został do rejestru zabytków.