Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
1990
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Zajmuje powierzchnię 31,92 ha. Podłoże występujące w rezerwacie jest dość zróżnicowane, są tutaj gleby torfowe, bielicowe, brunatne i bagienne, co sprzyja występowaniu roślinności torfowiskowej, łąkowej jak i obecności muraw. Rośliny chronione występujące na tym obszarze to: wierzba lapońska, goździk pyszny, pełnik europejskie, gnidosz królewski, goryczka bagienna oraz dwie odmiany storczyka – szerokolistny i plamisty. Spotkać możemy również: konwalię majową, lilię złotogłów i sasankę otwartą.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Powołany został w 1990 r. w celu zachowania torfowisk niskich i przejściowych w dolinie górnego biegu rzek Topornica i Wieprzec oraz w celu ochrony stanowisk lęgowych dla ptaków bagiennych zamieszkujących te terytoria. Organem, który wydał decyzję o utworzeniu tego rezerwatu był ówczesny minister środowiska.
Opracowała: Joanna Laskowska
Na zdjęciach:
Rezerwat „Wieprzec”, fot. Joanna Laskowska
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Rezerwat „Wieprzec” należy do grupy najcenniejszych obszarów Gminy Zamość pod względem przyrodniczym. To wyjątkowe miejsce na przyrodniczej i turystycznej mapie okolic Zamościa. Leży niedaleko od centrum miasta a dogodna lokalizacja umożliwia bezproblemowe dotarcie w to miejsce na rowerze. Dodatkowym atutem jest położenie rezerwatu tuż przy granicy Roztoczańskiego Parku Narodowego z przepięknymi trasami rowerowymi.