Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
ok. 1845 r.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
W grobowcu spoczywają szczątki Franciszka Łakińskiego (1767-1845), od 1806 r. żołnierza wojsk polskich. W okresie wojen napoleońskich otrzymał on stopnień rotmistrza, a za zasługi wojenne przyznano mu order Virtutti Militari i francuską Legię Honorową. Przed śmiercią Łakiński wyraził życzenie aby pochować go w grobowcu w kształcie piramidy. Wybudowano więc grobowiec wysokości 11,5 m, w kształcie graniastosłupa o czworobocznej podstawie, którego głównym budulcem jest ciosany i gładzony kamień. Wejście do niego zamykają metalowe drzwi, na których niegdyś znajdował się napis z kutych liter. Wokół piramidy postawiono słupy zwieńczone orłami napoleońskimi, które zaginęły w czasie II wojny światowej. W pewnej odległości od grobowca stoi kolumna o barokowych kształtach, pod którą według tradycji pochowano konia rotmistrza.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Rotmistrz Łakiński słynął też ze swojej działalności filantropijnej. Pozostawił po sobie testament, w którym spore sumy przekazał na szpital, dom sierot oraz na buty dla biednych dzieci. Każdego roku sześć par zawierających związek małżeński w dniu jego imienin otrzymywało procent od 6 tys. talarów. Była to suma pozwalająca na godziwe zagospodarowanie. Teren wokół piramidy obsadzono sosnami, o których Łakiński miał powiedzieć, że kiedy drzewa przerosną piramidę, wtedy Polska odzyska niepodległość. Jak się później okazało, były to prorocze słowa, które się sprawdziły po zakończeniu I wojny światowej.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Dobry