Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Olecku, najstarsza świątynia w mieście, została wzniesiona w latach 1859-1861. Poświęcenie miało miejsce 1 grudnia 1861 roku, a konsekracji dokonał biskup Antoni Frenzel 27 sierpnia 1862 roku. W 1871 roku kościół uzyskał status parafialnego.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Świątynia reprezentuje styl neogotycki, charakteryzując się strzelistymi wieżami i ostrołukowymi oknami. Pierwotna bryła kościoła została uzupełniona w 1920 roku o wieżę, która dopełnia jego architektoniczny wyraz. Wnętrze zdobi drewniany ołtarz oraz barokowe elementy wyposażenia z XVII wieku.
Przy kościele znajduje się kapliczka z dębowym krzyżem, ustawionym w 1960 roku.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego odgrywał istotną rolę w życiu religijnym Olecka. W 1981 roku doszło w nim do niezwykłego wydarzenia, 10 września 1981 roku wierni zauważyli sączące się z drewnianego krzyża ” czerwone krople krwi”. co trwało do końca listopada tego roku, taka sytuacja powtórzyła się w marcu 1982 roku.
Od tego czasu miejsce te stało się celem pielgrzymek wiernych.
W 1987 roku siedziba parafii została przeniesiona do nowo wybudowanego kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, a kościół Podwyższenia Krzyża Świętego stał się kościołem rektoralnym, jednak już w 1989 roku przywrócono mu status parafialny.
13 maja 1994 roku świątynia została ustanowiona Diecezjalnym Sanktuarium Krzyża Świętego.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kościół jest dobrze utrzymany i nadal pełni funkcje liturgiczne. Jako Diecezjalne Sanktuarium Krzyża Świętego przyciąga licznych wiernych, co roku odbywa się w nim również odpust. Parafia aktywnie angażuje się w życie duchowe społeczności, organizujący liczne nabożeństwa i wydarzenie religijne.