Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Budynek powstał w latach 1869–1873 z inicjatywy Zdzisława hr. Tyszkiewicza i jego żony Gabrieli Felicji z Mierów. Początkowo pełnił funkcję kaplicy prywatnej. Kaplica jest poświęcona Najświętszej Marii Pannie Niepokalanie Poczętej. Zwrócona frontem na północny wschód.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
To kaplica w stylu neogotyckim. Wymurowana z cegły, na zaprawie wapiennej, otynkowana. Powstała na rzucie prostokąta z półkolista absydą, z zamkniętym trójbocznie prezbiterium i niższym od korpusu ryzalitem pełniącym funkcję przedsionka. Płytki przedsionek, zwieńczony został trójkątnym szczytem o krawędziach profilowanych w „ząbki”, zamkniętym po bokach kamiennymi wieżyczkami. W środku tego szczytu a bezpośrednio nad drzwiami wejściowymi w obramowaniu okulus wypełniony pseudorozetą. Na osi elewacji frontowej prostokątne drzwi zamknięte ostrołukiem. Na szczycie ryzalitu widoczna data 1873. Dach kaplicy jest dwuspadowy, o konstrukcji drewnianej, kryty dachówką karpiówką.
Wewnątrz znajdował się ołtarz neogotycki z obrazem Najświętszej Panny Maryi Niepokalanie Poczętej. Pierwotne wyposażenie kaplicy nie zachowało się.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Dzieje tej kaplicy należą do bardzo ciekawych. Od początku istnienia pełniła rolę kaplicy prywatnej, w której odprawiane były nabożeństwa tylko dla rodziny Tyszkiewiczów, krewnych i domowników. Celebracji tych nabożeństw dokonywali księża z Kolbuszowej. Hrabia zobowiązał się także do pokrycia wszelkich kosztów związanych z utrzymaniem i prowadzeniem kaplicy i przysiągł, że nie obciąży nimi innych parafian. Pozwolenia na odprawianie Mszy świętych i modlitwę w kaplicy, otrzymywano od biskupa tarnowskiego co 7 lat.
W 1939 roku kaplica została złupiona. To wydarzenie i wybuch II wojny światowej przyczynił się do zamknięcia kaplicy do 1941 roku. Dopiero w maju 1941 roku hr. Tyszkiewicz wniósł podanie o ponowne użytkowanie kaplicy. Kuria tarnowska zgodziła się na przemianowanie kaplicy z prywatnej na publiczną na czas jednego roku od maja 1941 do maja 1942. W 1943 roku kuria tarnowska przesłała Tyszkiewiczowi przedłużenie przywileju kaplicy na pół publicznej na 3 lata, wydane przez bp. Komara w myśl założeń z 18 maja 1941, że hrabia będzie się starał o normalne funkcjonowanie kaplicy i zapewni do niej dostęp tej grupie ludzi, która tego pragnie, w szczególności dla wysiedlonych, chorych, starców i kalek. Niestety hr. Tyszkiewicz w 1944 roku został zesłany w głąb Rosji i tam zmarł, zaś jego rodzina rozpierzchła się po całym kraju.
Po wyzwoleniu kaplica została zniszczona przez radzieckich żołnierzy. Powybijali okna, zniszczyli rzeźby i zrabowali obrazy, w tym piękny wizerunek Najświętszej Maryi Panny z pereł na aksamicie. Nie znaleziono bezpośrednich zapisów dotyczących przeznaczenia i dziejów kaplicy w latach 1945–1959. Jednak z wywiadów przeprowadzonych z mieszkańcami Weryni wynika, że po wojnie wyremontowano ją, po czym księża kolbuszowscy odprawiali tam Msze święte dla wiernych z Weryni. W okresie sprawowania władzy przez komunistów kaplica przy szkole nie była postrzegana pozytywnie. Może o tym świadczyć wypowiedź dyrektora szkoły podczas Rady Pedagogicznej 4 października 1963r., który poruszając problem kaplicy szkolnej stwierdza, iż jest ona nieprawnie przejęta przez parafię. Zachęcał, by nikt z Grona Pedagogicznego i młodzieży szkolnej nie uczęszczał na nabożeństwa. Czyniono również bezskuteczne starania, by kaplica została rozebrana. W listopadzie 1963 roku Wydział Budownictwa i Architektury w Kolbuszowej nakazał zaprzestać celebracji liturgicznych, argumentując tym, że stan techniczny kaplicy jest zły, dlatego bez remontu i orzeczenia o stanie technicznym, nie może być używana.
31 maja 1975 roku cały zespół pałacowo–parkowy i folwarczny, w skład którego wchodziła także kaplica, został wpisany do rejestru zabytków województwa rzeszowskiego. Od tego czasu rzadko odprawiano w niej Msze święte. Czyniono to tylko z okazji rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego, a także na zjazdu absolwentów Zespołu Szkól Rolniczych. Przed rocznicą 50–lecia ZSR w Weryni przeprowadzono remont, w wyniku, którego straciła swój pierwotny wystrój, ponieważ polichromię zamalowano na biało. Kaplica przez długi okres była zamknięta.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
W roku 2006, obserwując niszczenie kaplicy, dyrektor Stanisław Olszówka wspólnie z katechetą szkoły, ks. Arturem Progorowiczem, rozpoczęli staranie o pozyskanie środków na renowację. W 2008 roku kaplicę wyremontowano.
Dziś dawna kaplica pałacowa jest jednym z zabytków powiatu kolbuszowskiego, która często jest odwiedzana również przez turystów. Obecnie korzystają z niej uczniowie Zespołu Szkół Agrotechniczno-Ekonomicznych w Weryni. Dostęp do niej możliwy jest jednak w godzinach pracy szkoły.