Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
1891-1903 r.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Budynek postawiony na ceglanym cokole, wydzielonym tynkowanym gzymsem. Bryła budynku dwukondygnacyjna, asymetryczna, złożona z częściowo podpiwniczonego korpusu nakrytego mansardowym dachem. W części narożnej jednoosiowy ryzalit, podwyższony względem korpusu i skrzydła na kształt wieży nakrytej dachem. Na zwieńczeniu ryzalitu zegar w kolistej oprawie. Wejście główne do budynku, poprzedzone otwartym gankiem, zlokalizowane na skrajnej, prawej osi, obok ryzalitu. Willa swoim ukształtowaniem oraz dekoracją nawiązuje do rozwiązań inspirowanych renesansem francuskim oraz manieryzmem.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Budynek wzniesiony dla soleckiego kupca z branży drzewnej – Juliusa Wegenera, został zaprojektowany przez znanego bydgoskiego architekta Józefa Święcickiego. Był to prawdopodobnie pierwszy solecki budynek z bieżącą wodą. Obsługę lokalnej instalacji wodociągowej zapewniała ustawiona za budynkiem wieża ciśnień. W 1924 roku rodzina Wegenara sprzedała budynek i wyjechała z Solca. W 1930 roku w willi uruchomiono sanatorium bydgoskiej Powiatowej Kasy Chorych. Leczyły się w nim na przykład osoby chore na gruźlicę. Po II wojnie światowej budynek pełnił głównie funkcje szkolne, będąc przez lata siedzibą Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Obecnie w willi mieści się siedziba Szkoły Muzycznej I stopnia.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Dobry
Villa Wegenera w Solcu Kujawskim
Villa Wegenera w Solcu Kujawskim
Villa Wegenera w Solcu Kujawskim