Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Kaplicę, którą widzimy w obecnym stanie wybudowano w 1827 roku, z cegły która tworzyła mury istniejącej wcześniej kliniki dla trędowatych, a później przytułku miejskiego.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Kaplica jest zabytkiem małej architektury sakralnej, który znajduje się przy ulicy Braniewskiej. Kaplicę zbudowano na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, z wejściem w elewacji bocznej wschodniej. Kaplica wyróżnia się wypiętrzonym dwuspadowym dachem, ze szczytem północnym o formach barokizujących. Po stronie południowej, na daszku krytym dachówką, wzniesiono ażurową, neogotycką sygnaturkę na dwóch słupach, która zwieńczona jest stożkowym hełmem na rzucie ośmioboku. Pod hełmem zachował się dzwon, który uruchamiany był niegdyś ręcznie za pomocą sznura. Ostatnim dzwonnikiem tejże kaplicy był do lat 80 XX wieku pan Władysław Michalunio.
Elewację frontową kaplicy, w typowym zwyczaju dla kapliczek i kaplic warmińskich, flankują rosnące w asyście dwa pomnikowe klony. Zwyczaje warmińskie nakazywały sadzenie wokół kaplic drzew liściastych, otaczanych wyjątkowym kultem.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
W roku budowy – 1827, kaplica przyjęła uposażenie dawnego oratorium w szpitalu leprozorycznym, użytkowanym od XV wieku jako miejski przytułek im. św. Jerzego. Pierwsze wzmianki o tymże leprozorium pojawiają się tak wcześnie jak w 1379 roku. Od XV wieku budynek sprawował funkcję przytułku miejskiego. Przytułek został zdewastowany w XVI wieku. W 1598 r. odbudowano tylko część dawnego przytułku oraz kaplicę, konsekrowaną wówczas przez biskupa Marcina Kromera. Po znacznych zniszczeniach, które nastąpiły w czasie wojen, budynek leprozorium został odbudowany jedynie częściowo, a w roku 1826 został on rozebrany całkowicie, podczas wytaczania nowej drogi do sąsiadującego miasta – Braniewa. W następnym roku postawiono Kaplicę św. Jerzego, którą przeniesiono na nowe miejsce – po południowej stronie ulicy Braniewskiej, na terenie dawnego cmentarza miejskiego, w pobliżu zespołu Szpitala św. Ducha i kaplicy św. Anny. Jeszcze w czasach powojennych przy kaplicy znajdował się mały cmentarz, który został ostatecznie zlikwidowany w roku 1970, a w jego miejscu powstał park.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Kaplica jest zachowana w stanie dobrym.