Czas powstania Gminnego Cudu Regionu

Kościół wzniesiono w latach 1620-1630.


Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu

Kościół wybudowano w stylu późnorenesansowym. Jest on budowlą murowaną, oszkarpowaną. Fasadę zachodnią zdobi trójkątny szczyt. Ma on dwuprzęsłową nawę i jednoprzęsłowe prezbiterium, zakończone półkolistą absydą. Nawa przykryta jest płaskim stropem, a prezbiterium wieńczy sklepienie kolebkowe z lunetami. Na zewnątrz, w portalu od strony północnej, widnieje herb biskupa Zadzika.

Herb Korab, należacy do biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika


Ołtarz główny, pochodzący z początków XVII w. przedstawia Chrystusa Błogosławiącego i świętych. W predelli znajduje się płótno z przedstawieniem pokłonu Trzech Króli z datą 1619. Ołtarze boczne są w stylu rokoko. Na belce tęczowej znajduje się krucyfiks z XVII w.

Rokokowy ołtarz przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem
Rokokowy ołtarz przedstawiający św. Andrzeja

Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu  

Miejscowość Drogowle należała dawniej do biskupów krakowskich. Tu biskup Andrzej Lipski ufundował kościół, który następnie po jego śmierci uposażył biskup Jakub Zadzik. Od 1633 r. świątynia pełniła funkcje kościoła parafialnego. To tu przez cztery wieki swoją wiarę swobodnie wyznawali katolicy z Rakowa, w którym dominowali arianie.

Treść inwentarza z 1820 roku, wskazuje na geneza budowy kościółka i powód jego lokalizacji w oddaleniu od Rakowa. „Kościół drogowelski swoją budowę i fundusze winien biskupom krakowskim. Gdy bowiem w pośród powszechnej aryańskiej bezbożności mała liczba wiernych mieszkała w Rakowie, biskup natenczas Andrzej Lipski, dla ich pożytku i dogodności kościół parafialny we wsi Drogowlach o 1 mili odległej od Rakowa zbudował i parafialnym uczynić zamyślił, a umierając to ważne dzieło do spełnienia zostawił następcom swoim i wykonawcom ostatniej testamentalnej woli […] odtąd kościół ten opatrzony przez zapis biskupa Lipskiego funduszem 6000 złp. stał się parafialnym dla mieszkańców wsi Drogowel, miasta Rakowa i osady Dębno”.

Od XIX w. kościół jest kościołem filialnym parafii rakowskiej. W czasie II wojny światowej kościół ucierpiał, a na odnowienie czekał aż do 1980 r.

Prezbiterium świątyni

Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu

Bardzo dobry. Kościół został odrestaurowany, nadal służy okolicznym mieszkańcom.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj