Czas powstania Gminnego Cudu Regionu
Dwór w Żyrakowie został wzniesiony przed poł. XIX wieku. Około 1920 r. uległ gruntownej przebudowie.
Opis cech fizycznych Gminnego Cudu Regionu
Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległy pomieszczenia, a znajdujące się tam wyposażenie zostało rozkradzione i zdewastowane. Następne lata oraz przeprowadzone remonty wpłynęły na pewne jego zmiany, a zachowane pierwotne elementy architektoniczne sugerują etap przemian budowlanych i estetycznych. Budynek otrzymał charakter podmiejskiego dworu ziemiańskiego o dość skromnym wyglądzie, nieco podobnym do miejskich budynków użyteczności publicznej. W jego najbliższym otoczeniu założono park krajobrazowy, z licznymi okazałymi egzemplarzami dębów, klonów, akacji. Park zachowany jest już tylko szczątkowo.
Opis kontekstów historycznych Gminnego Cudu Regionu
Pierwszym właścicielem dworu był Witold Pieniążek. W 1946 roku przeprowadzono parcelację obszaru rolnego należącego do dworu. Po II wojnie światowej budynek służył celom społecznym. Od 1946–1996 roku w budynku mieściła się Gromadzka Rada Narodowa oraz Urząd Gminy.
W następnych latach obiekt został przeznaczony dla mieszkańców miejscowości Żyraków. Swoją działalność prowadziła tu Gminna Świetlica Profilaktyczno–Wychowawcza, punkt konsultacyjny Związku Kombatantów Politycznych, Polskie Stronnictwo Ludowe, Ludowy Klub Sportowy w Żyrakowie, Koło Gospodyń Wiejskich.
Stan zachowania/stopień kultywowania Gminnego Cudu Regionu
Dwór w Żyrakowie z pozostałościami dawnego założenia parkowego stanowi to znaczący element lokalnego krajobrazu kulturowego. W latach 2016-2018 został wykonywany gruntowny remont dworu oraz parku. Dwór w Żyrakowie po pracach remontowo-konserwatorskich stał się siedzibą Centrum Promocji i Kultury. W 2004 roku wpisano go do rejestru zabytków.
Ciekawostka
Żyraków znajduje się na terenie Doliny Dolnej Wisłoki. Wieś powstała w XIV wieku. W latach 1419-1428 jej właścicielem był Zawisza Czarny, bohater spod Grunwaldu, jak zresztą trzech czwartych obecnych terenów gminy.
