Od wotum dziękczynnego za Konstytucję 3 maja do Panteonu Wielkich Polaków oraz Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego.
Historia budowy świątyni sięga XVIII w. Początkowo miała to być Świątynia Opatrzności wzniesiona w pobliżu prywatnej rezydencji Stanisława Augusta Poniatowskiego w Łazienkach Królewskich jako wotum dziękczynne za uchwalenie Konstytucji 3 maja 1791 r. Wmurowano nawet kamień węgielny i do dziś można zobaczyć to miejsce na terenie Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Warszawskiego w Al. Ujazdowskich. Rozbiory przeszkodziły w realizacji tego planu. Powracano do niego w dwudziestoleciu międzywojennym, jednak dopiero w 2011 r. na szczycie kopuły Świątyni Opatrzności Bożej na polach wilanowskich ustawiono ponad pięciometrowy krzyż. Świątynia powstała na planie krzyża greckiego, z czterema wejściami i zwieńczona jest kopułą. Wewnątrz budowli znajduje się także powołane w 2016 r. Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego, współprowadzone przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz archidiecezję warszawską. Ekspozycja główna znajduje się w pierścieniu okalającym kopułę świątyni na wysokości 26 metrów. Narracja zaczyna się w 1901 r. (data urodzin Stefana Wyszyńskiego), a kończy w 2005 r. (śmierć Jana Pawła II) i jednocześnie opowiada o historii Polski oraz Europy.
W dolnej części świątyni powstał Panteon Wielkich Polaków, w którym pochowani zostali m.in. Jan Twardowski – duchowny katolicki i poeta oraz Ryszard Kaczorowski – ostatni prezydent Rzeczypospolitej na uchodźstwie. W tej części świątyni znajdują się także relikwie, m.in. św. Jana Pawła II, św. Urszuli Ledóchowskiej, św. Andrzeja Boboli czy księdza Jerzego Popiełuszki.
Adres: al. Rzeczypospolitej.
