W Łodzi przed II wojną światową funkcjonowało ponad 250 synagog i domów modlitwy. W pobliżu obecnego pomnika stały kiedyś dwie z nich.
Rzeźba autorstwa Gustawa Zemły została odsłonięta w 1995 r. Przedstawia Mojżesza trzymającego dwie kamienne tablice dziesięciorga przykazań. Usytuowanie pomnika jest nieprzypadkowe. Przed II wojną światową w tym miejscu znajdowała się Alte Szil, główna synagoga łódzkiej gminy żydowskiej (ul. Wolborska 20/Żydowska 7). Była jedną z bardziej okazałych, zarówno w Łodzi, jak i w Polsce. Powstała w latach 1863-1871 według projektu Jana Karola Mertschinga, gdy wcześniejsza drewniana groziła zawaleniem. W 1897 r. została przebudowana według projektu Adolfa Zeligsona i wówczas osiągnęła ostateczny wygląd. Murowany budynek wzniesiono na planie prostokąta. Posiadał cechy kilku stylów: bizantyjskiego, neomauretańskiego i neoromańskiego. Ortodoksyjni Żydzi chcieli w ten sposób podkreślić powiązania z Bliskim Wschodem. Była to jedna z najoryginalniejszych synagog w Łodzi i Polsce, a formą i wystrojem znacząco różniła się od zabudowy Łodzi. Obok synagogi mieścił się dom modlitwy oraz budynek szkoły z 1920 r. Podczas II wojny światowej, w nocy z 10 na 11 listopada 1939 r., Niemcy splądrowali i podpalili wszystkie budynki. Na fotografiach z 1940 r. widać wypalone ściany synagogi, na późniejszych zdjęciach jedynie gruzy. W parku znajduje się tablica upamiętniająca zniszczoną przez Niemców synagogę. Tej samej nocy zniszczono także nieco oddaloną od tego miejsca wielką synagogę (al. Kościuszki 1), zbudowaną z funduszy łódzkich fabrykantów, m.in. Izraela Poznańskiego, Joachima Silbersteina i Karola Scheiblera z lat 80. XIX w. Przychodzili do niej zasymilowani Żydzi i odbywały się uroczystości patriotyczne. Na jej miejscu znajduje się parking.
Adres: park Staromiejski.
