Historia cmentarza wiąże się nierozerwalnie z pobliskim kościołem św. Anny, a przez to z fundatorami i właścicielami pałacu wilanowskiego w XIX w.
Rzymskokatolicki cmentarz powstał z inicjatywy Aleksandry Potockiej w 1816 r. w pewnym oddaleniu od kościoła św. Anny (obecnie po drugiej stronie ruchliwej ul. Przyczółkowej). Pośrodku założenia – początkowo na planie koła – w latach 1823-1826 wzniesiono kaplicę-mauzoleum według projektu Christiana Piotra Aignera w stylu neogotyckim. Wewnątrz znajdują się groby Stanisława Kostki i Ignacego Potockich, zasłużonych działaczy Sejmu Czteroletniego, zwolenników Konstytucji 3 maja 1791 r. Stanisław Kostka był także podróżnikiem, archeologiem-amatorem, kolekcjonerem dzieł sztuki i właścicielem pałacu w Wilanowie, gdzie w 1805 r. udostępnił zbiory publiczności, tworząc jedno z pierwszych w Polsce muzeów.
Cmentarz był kilkukrotnie poszerzany. Po raz pierwszy około 1860 r., gdy do okrągłego dotychczas założenia dodano ramiona nadając mu kształt krzyża greckiego. Wówczas został ogrodzony według projektu Henryka Marconiego. Ponownie teren cmentarza został powiększony w latach 1877-1888, a po raz ostatni na przełomie XX i XXI w.
Na cmentarzu zostali również pochowani powstańcy 1863 r., żołnierze polegli podczas kampanii wrześniowej 1939 r. oraz powstańcy warszawscy z 1944 r. Znajdują się tu groby zbiorowe z czasów II wojny światowej: z pochówkami 73 żołnierzy 360 Pułku Piechoty, z 171 powstańcami warszawskimi pułków Baszta (batalion Oaza) i Waligóra (pluton Grochów i dywizjon Jeleń) oraz groby kilkunastu cywilnych ofiar egzekucji przeprowadzonych przez Niemców na terenie Wilanowa.
Adres: ul. Przyczółkowej róg al. Wilanowskiej.
