Na terenach obecnej Polski południowo wschodniej rozciąga się obszar, na którym w latach powstawał największy projekt gospodarczy II Rzeczypospolitej Centralny Okręg Przemysłowy. Jedną z najważniejszych inwestycji w COP była budowa Zakładów Południowych, czyli dzisiejszej Huty Stalowa Wola. Ówczesne władze uznały także, że niezbędna dla właściwego rozwoju gospodarczego tych terenów, a także dla ich obrony, będzie budowa lotniska w centrum terenów Centralnego Okręgu Przemysłowego. Wybór padł na dobra ziemskie księcia Lubomirskiego, a dokładnie na tereny wsi Turbia i tu miało być zlokalizowane jedno z ważnych lotnisk przedwojennej Polski. Jednocześnie wiosną 1939 roku Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej obiecał miejscowemu Komitetowi Organizacyjnemu pomoc w utworzeniu lokalnego Aeroklubu oraz przydział dwóch samolotów RWD-8. Niestety wojna przeszkodziła w realizacji tych zamierzeń. Niemcy, bazując częściowo na zdobytych, przedwojennych planach budowy lotniska zapasowego, zbudowali w Turbi lotnisko dla potrzeb Luftwaffe, posiadające w roku 1944 betonowy pas startowy, stację paliw i komplet stałych zabudowań lotniskowych. Miało to być lotnisko zapasowe przygotowywane głównie z myślą o ataku Niemiec na ZSRR. Po wycofaniu się wojsk niemieckich z lotniska korzystali Rosjanie, jednak działania wojenne spowodowały poważne zniszczenia, które nigdy już nie zostały do końca usunięte. Po zakończeniu działań wojennych podjęta została przez grupę miejscowych działaczy próba utworzenia Aeroklubu. Ówczesne władze polskiego lotnictwa sportowego nie wyraziły zgody, tłumacząc to brakiem zaplecza i ludzi o odpowiednich kwalifikacjach. Mimo tych niepowodzeń grupa entuzjastów lotnictwa nie dała za wygraną. W 1947 roku w środowisku harcerskim zrodziła się inicjatywa utworzenia Ośrodka Lotniczego przy ówczesnym Powiatowym Oddziale Ligi Lotniczej w Nisku. W rok później utworzono modelarnię lotniczą, której pierwszym instruktorem był Bolesław Borowiec, a sam Ośrodek został utworzony w roku Następnym krokiem było utworzenie Komitetu Budowy Wieży Spadochronowej, któremu przewodniczył Władysław Kółeczko. W realizacji tej budowy pomagały miejscowe zakłady pracy, w szczególności Huta Stalowa Wola. Wieżę oddano do użytku 7 września 1952 roku. Ambicje entuzjastów lotnictwa sięgały jednak dalej. W 1955 roku powstaje Społeczny Komitet Budowy Hangaru pod patronatem ówczesnego dyrektora Huty Stalowa Wola inż. Józefa Wańka, z perspektywicznym zamiarem utworzenia Aeroklubu. Motorem tych poczynań był długoletni przewodniczący Zarządu Miejskiego Ligi Lotniczej i LPŻ Władysław Kółeczko. Pierwsze organizacyjne zebranie Aeroklubu Robotniczego w Stalowej Woli odbyło się 18 stycznia 1957 roku i jego pierwszym prezesem został Zdzisław Sikorski. Powołano sekcje modelarską, spadochronową, szybowcową i samolotową. 22 września 1957 roku uroczyście oddano do użytku hangar na lotnisku w Turbi.
Aeroklub stalowowolski, a także lotnisko w Turbi, przez wiele lat funkcjonowania w lokalnym środowisku, dorobiło się sukcesów na arenie krajowej i międzynarodowej. Osiągnięcia te były możliwe dzięki ludziom, którzy na rzecz lotnictwa oddawali swój czas, swoje talenty, którzy poświęcali się bez reszty swojemu hobby, często później zamieniając upodobania w zajęcie wykonywane zawodowo. Dla wielu z nich zetknięcie z lotniskiem, z samolotami, z innymi ludźmi już zarażonymi pasją latania stawało się początkiem długiej i satysfakcjonującej drogi życiowej mocno związanej z lotnictwem.
