Czas powstania
XVIII w.
Opis Gminnego Cudu Regionu
Pińczyce to nieduża wieś. Z miejscowością tą wiąże się nazwisko Mikołaja Mirzowskiego, wymienianego przez Długosza jako jej właściciela. Do 1954 roku oraz w latach 1973–1976 wieś była siedzibą gminy Pińczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego. W czasie II wojny światowej Niemcy nazywali miejscowość „Pingen”.
XVIII – wieczni właściciele Pińczyc – Jan Kazimierz i Kassylda Bontoni, wybudowali w 1784 r., na pobliskim wzgórzu murowaną z kamienia, kaplicę dworską. Kościółek był mały – 15,5m x 7,32 m. Żaglaste sklepienie wykonano z cegły, ozdobiono owalną gipsaturą. Chór utrzymany jest w stylu barokowym, bez filarów, z jednym oknem. Prezbiterium zakończono absydalną głowicą, służącą za maleńką zakrystię. Na froncie wznosi się smukła wieża, zakończona hełmem. Do wieży dostawiono drewnianą kruchtę, która ma 4,5 m długości. Posadzka w kaplicy była terakotowa ułożona w deseń.
Główny ołtarz jest ozdobiony złoconymi korynckimi kolumnami i pilastrami. Jest tu obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, na zasuwie oryginalny obraz św. Michała Archanioła. W dwóch bocznych ołtarzykach w kształcie sarkofagów – znajdują się św. Józef i św. Maria Magdalena. Na wieży kościoła były dwa dzwonki i zegar (obecnie już nie istniejący). W 1904 r. ks. Tomasz Teofil Kukliński – biskup kielecki przemianował kaplicę na kościół parafialny p.w. św. Michała Archanioła. Pierwszym proboszczem został ks. Daniel Piotrowski. Do nowej parafii dołączono wsie: Hutę Starą i Zabijak oraz Koclin w 1927 r.
Dane identyfikacyjne
Województwo: śląskie
Gmina: Koziegłowy