Bracia Glauerowie: Heinrich urodzony w 1885 r., Bruno w 1890 i Paul w roku 1901.
Heinrich. Bruno i Paul Glauerowie, czyli „liliputy z Olesna” byli kuzynami słynnego opolskiego fotografika Maxa Glauera, który był nadwornym fotografem cesarza niemieckiego Wilhelma II. We wiedeńskim parku rozrywki Prater zbudowali całe Miasto Liliputów.
Urodzili się w ówczesnym Rosenbergu (czyli dzisiejszym Oleśnie). Wywodzili się z mieszczańskiej rodziny. Rodzice, Mathias i Klara Glauerowie mieszkali w samym centrum miasta, przy Schulstrasse . Ojciec był rzeźnikiem. On i jego żona byli normalnego wzrostu. U trojga ich synów – Henryka, Bruno i Paula stwierdzono karłowatość w wieku 5-6 lat. W wieku dorosłym mierzyli zaledwie 90-95 cm wzrostu.
Pozostałe rodzeństwo było prawidłowego wzrostu: siostry Minna, Else, Wali oraz brat August, który z kolei mierzył prawie 190 centymetrów.
Najstarszy z braci Heinrich w 1914 roku ukończył szkołę w Oleśnie. Przy pomocy wuja Felixa Glauera, dostał się do zespołu liliputów C.H. Schäfersa w Berlinie. Po jakimś czasie dołączył do niego Bruno. W 1914 roku bracia wystąpili w Wiosce Liliputów we francuskim Lyonie. Stamtąd pojechali do Hiszpanii, a później do Holandii, skąd wrócili do Niemiec. Po powrocie do domu Heinrich i Bruno zdecydowali, że razem z trzecim lilipucim bratem Paulem oraz kuzynem Adolfem stworzą kwartet.
Z czasem zespół rozrósł się do oktetu (8-osobowej grupy), a w szczytowym okresie popularności zespół liczył 30 artystów i występował na całym świecie. Zespół Liliputów Glauerów (Glauers Liliputaner-Truppe) występował ze spektaklami teatralnymi, występami cyrkowymi i koncertami.
W 1922 roku po raz pierwszy bracia z Olesna wyjechali na tournée do Ameryki. Występowali także m.in. w Egipcie, Turcji, Japonii, Włoszech, Hiszpanii, Norwegii, Szwecji, Rosji i Wielkiej Brytanii. Przygotowywali wszechstronne widowiska z elementami cyrku, teatru, tańca i muzycznych koncertów. Paul był uzdolnionym skrzypkiem. Bruno grał na perkusji. Mali artyści nauczyli się stepowania i grania jazzu. Nauczyli się grać również w piłkę nożną, gdyż jednym z ich występów było utworzenie „najmniejszej drużyny piłkarskiej świata”.
Lista znanych osób, przed którymi występowali bracia z Olesna, jest imponująca. Na tej liście znajdują się nie tylko prezydent USA Calvin Coolidge i ostatni car rosyjski Mikołaj II, ale także papież Pius XI, król Hiszpanii Alfons XIII, król Szwecji Gustaw V, cesarz Japonii Hirohito oraz prezydent Turcji Mustafa Kemal Atatürk.
W słynnym parku rozrywki Prater w Wiedniu bracia z Olesna zbudowali w 1934 roku własne Miasteczko Liliputów, gdzie można było zobaczyć karły w miniaturowych domach. W miasteczku była także lilipucie warsztaty rzemieślnicze, poczta, teatr, cyrk, a nawet więzienie.
Po wybuchu II wojny światowej bracia z zostali internowani przez brytyjskie władze, gdyż byli obywatelami Trzeciej Rzeszy. Wkrótce wrócili do Niemiec, ale Glauer’s Royal Midgets nie mogli już więcej występować za granicą. Ich Miasteczko Liliputów na Praterze w Wiedniu zamknięto w 1940 roku.
W rodzinnym Oleśnie w Haus der Heimat zorganizowali jeszcze galę ze spektaklem „Królewna Śnieżka i Siedmiu Krasnoludków”. Hitlerowskie władze w końcu zmusiły braci do rozwiązania zespołu.
Bracia Glauerowie przeżyli II wojnę światową, ale to był koniec ich wspaniałej kariery. Heinrich Glauer żył w swoim rodzinnym Oleśnie aż do śmierci. Z dawnej sławy i fortuny nie zostało mu nic. Żył w biedzie, zamieszkał w szopie stojącej w podwórzu swojego dawnego domu. Mieszkał w niej aż do śmierci w 1970 roku. Bruno Glauer został po kolejnym tournée zespołu w Stanach Zjednoczonych i tam się osiedlił. Po wojnie jednak wrócił schorowany i w 1946 roku zmarł w nieistniejącym już oleskim szpitalu świętej Anny.
Najmłodszy z rodziny Paul Glauer zamieszkał w Berlinie Zachodnim i nadal występował na scenie. Zagrał też w trzech filmach: „Nawet karły były kiedyś małe” Wernera Herzoga oraz w „Obrazie pewnej pijaczki” i „Freak Orlando”, oba w reżyserii Ulriki Ettinger. Zmarł w 1984 roku.
Dane identyfikacyjneWojewództwo: opolskie
Gmina: Olesno